دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Thomas Bernhard
سری: Piccola biblioteca Adelphi
ISBN (شابک) : 8845924378, 9788845924378
ناشر: Adelphi
سال نشر: 2009
تعداد صفحات: 0
زبان: Italian
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 969 کیلوبایت
در صورت تبدیل فایل کتاب I miei premi به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب پاداش های من نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
برای برنهارد، دنیای جوایز ادبی بسیار مبهم است، که او پرترهای از آن ترسیم میکند که هم بیرحمانه و هم خندهدار است و از هیچ کس، حتی خودش هم دریغ نمیکند: «همه چیز نفرتانگیز بود، اما منفورتر از هر چیزی که خودم پیدا کردم.» او در مورد جایزه فرانتس تئودور چوکور می گوید. باله گروتسک در بخشندگان و نیکوکاران بیهوده شرکت می کند. وزرایی که در حین نمایش خروپف می کنند و سپس ناگهان از خواب بیدار می شوند و غرغر می کنند: \"اما نویسنده کوچک ما کجا رفته است؟\" اعطا کنندگان گواهینامه ها و جوایز که با مبادله جنسیت شاعران فارغ التحصیل از \"خانم برنهارد\" صحبت می کنند. سیاستمداران فرصت طلب جهل افتضاح فقط به فکر ساختن باند هستند. هیئت داوران ادبی بی مزه، اما خوشحال از نقل مکان، تمام هزینه های پرداخت شده، به بهترین هتل ها و رستوران ها. سرمایه دارانی که با هزینه های کم شرمساری، تبلیغات ارزان و شهرت مشتریان سخاوتمند را تضمین می کنند. و نمايندگان سرسخت اين صنعت كه با ارائه آن، به طور گسترده از «خارجي متولد شده در هلند» سخن مي گويند، كه با اين حال «مدتي است كه در ميان ما زندگي كرده است» و بدون پلك زدن رماني گريزان را به او نسبت مي دهند. برنهارد فکر میکند: «اگر کسی پول پیشنهاد میکند، به این معنی است که مقداری پول دارد و درست است که آن را کمرنگ کنیم. Triumph Herald بخر
Supremamente ottuso è per Bernhard il mondo dei premi letterari, di cui traccia un ritratto insieme crudele e divertentissimo, senza risparmiare frecciate a nessuno, neanche a se stesso: "Tutto era repellente, ma più repellente di tutto trovavo me stesso" dice a proposito del premio Franz Theodor Csokor. Al grottesco balletto prendono parte stolidi largitori e beneficati vanesi; ministre che russano durante i panegirici per poi risvegliarsi di botto sbraitando imperiose: "Ma dove si è cacciato il nostro scrittorello?"; conferitori di attestati e di prebende che, scambiando il sesso dei poeti laureandi, parlano con disinvoltura della "signora Bernhard"; politici opportunisti e di abissale ignoranza preoccupati solo di fare passerella; giurie letterarie insipienti ma ben liete di trasferirsi, spesate di tutto, nei migliori alberghi e ristoranti; finanziatori che con un esborso spudoratamente basso si assicurano pubblicità a buon mercato e una fama di generosi mecenati; e grossolani esponenti dell'industria che presentandolo parlano diffusamente dello "straniero nato in Olanda", il quale però "già da qualche tempo vive tra noi", e al quale attribuiscono senza fare una piega un fantomatico romanzo ambientato in un'isola del Sud. "Se qualcuno offre del denaro vuol dire che ne ha ed è giusto alleggerirlo" pensa tuttavia Bernhard, e non nega affatto di averlo speso volentieri, soprattutto se gli ha dato l'occasione per comprarsi finalmente una Triumph Herald.