I Love a Broad Margin to My Life

ماکسین هنگ کینگستون با صدای منحصر به فرد خود - متواضع، مرثیه‌آمیز و عملی - با شصت و پنج سالگی خود تصمیم می‌گیرد تا درباره پیری فکر کند.

سطرهای سریع و بی دردسر کینگستون در این رویکرد تازه به هنر خاطره نویسی، در حالی که از زمان حال به گذشته و گذشته، از ناهار با یک دوست نویسنده تا مراسم تشییع جنازه یک کهنه سرباز ویتنام می چرخد، فوراً طبیعی به نظر می رسد. از ازدواج طولانی او ("تا زمانی که آن را درست نکنیم نمی توانیم طلاق بگیریم. / عشق، یعنی. عشق را درست دریافت کن") تا دستگیری او در یک راهپیمایی صلح در واشنگتن، جایی که او و "خواهران"ش اعتراض کردند. جنگ عراق در سال های جورج دبلیو بوش. کینگستون از مفهوم "حاشیه گسترده" ثورو استقبال می کند و امیدوار است که چشم انداز خود را گسترش دهد: "من بالای یک تپه ایستاده ام؛ / می توانم همه جا را ببینم - / راه طولانی را که آمدم، و تعداد کمی از آنها / جاهایی که هنوز باید بروم. با تمام زندگی ام طوری رفتار کنید که انگار یک روز است.\"

در سفرهای خود به عنوان نویسنده، فعال صلح، معلم و مادر، کینگستون دوست داشتنی ترین شخصیت های خود را دوباره ملاقات می کند: او یاد می گیرد سرنوشت نهایی ...

In her singular voice--humble, elegiac, practical--Maxine Hong Kingston sets out to reflect on aging as she turns sixty-five.

Kingston's swift, effortlessly flowing verse lines feel instantly natural in this fresh approach to the art of memoir, as she circles from present to past and back, from lunch with a writer friend to the funeral of a Vietnam veteran, from her long marriage ("can't divorce until we get it right. / Love, that is. Get love right") to her arrest at a peace march in Washington, where she and her "sisters" protested the Iraq war in the George W. Bush years. Kingston embraces Thoreau's notion of a "broad margin," hoping to expand her vista: "I'm standing on top of a hill; / I can see everywhichway-- / the long way that I came, and the few / places I have yet to go. Treat / my whole life as if it were a day."

On her journeys as writer, peace activist, teacher, and mother, Kingston revisits her most beloved characters: she learns the final fate of...