دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: [Hardcover ed.]
نویسندگان: Emily Nussbaum
سری:
ISBN (شابک) : 0525508961, 9780525508960
ناشر: Random House
سال نشر: 2019
تعداد صفحات: 384
زبان: English
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 1 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب I Like to Watch: Arguing My Way Through the TV Revolution به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب من دوست دارم تماشا کنم: بحث بر سر راه من از طریق انقلاب تلویزیونی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
ازنیویورکر منتقد فرهنگی به شدت بدیع و برنده جایزه
پولیتزر، مجموعه ای تحریک آمیز از مقالات جدید و قبلا منتشر شده
که استدلال می کنند ما همان چیزی هستیم که تماشا می
کنیم.
از زمان ایجاد اولین «ماتریس تأیید» در مجله نیویورک در سال 2004
تا ستونهای برنده جایزه پولیتزر برای نیویورکر، امیلی
نوسبام در تمام مدت آنچه را که ما تماشا میکنیم میدانست. این
است که ما هستیم در این مجموعه، شامل دو مقاله منتشر نشده، نوسبام
در مورد اشتیاق خود به تلویزیون می نویسد که در زمانی که او فارغ
التحصیل بود، با "بافی قاتل خون آشام" شروع شد - نمایشی که خیلی
بیشتر از چیزی بود که به نظر می رسید. دانشجویی که ادبیات
ویکتوریا را مطالعه می کند. چیزی که بعد از آن یک رابطه عاشقانه
با تلویزیون، تحصیلات، و بحثی شدید در مورد اینکه کار چه کسی
«بزرگ» خوانده میشود بود که نوسبام را به عنوان منتقدی که
نقدهایش خیلی بیشتر از آنچه که در آن خوب است در مورد فرهنگ ما
بیان میکرد، به سمت حرفهای پیشگام سوق داد. تلویزیون از طریق
این قطعات، او سیر تکامل قهرمانان زن در دهه گذشته، نقش پیچیده
خشونت جنسی در تلویزیون، و آنچه در مورد هنر باید انجام شود،
زمانی که هنرمند نشان میدهد که یک هیولا است را دنبال میکند. و
او پیوندهای بین ضدقهرمان تلویزیونی و ظهور دونالد ترامپ را بررسی
میکند.
این کتاب بیش از مجموعهای از مقالات است. نوسبام با هر قطعه،
جستجوی پرشور خود را در پانزده سال برای نوع جدیدی از انتقاد
بازگو می کند که در برابر سلسله مراتب نادرستی که یک شکل از فرهنگ
را بر دیگری برتری می دهد، مقاومت می کند. این ردیابی تلاش خود او
را برای سرکوب مفاهیم خفه کننده «تلوزیون پرستیژ»، جستجوی ایدهای
وحشیانهتر، آزادتر و متنوعتر از جاهطلبی هنری نشان میدهد -
ایدهای که انواع مختلفی از زیبایی و پیچیدگی را تصدیق میکند و
برای صداهای متنوعتر باز میشود. این کتابی است که تلویزیون را
به عنوان تلویزیون تجلیل می کند، حتی زمانی که هر سال تعریف معنای
آن را تغییر می دهد.
FromThe New Yorker’s fiercely original, Pulitzer
Prize–winning culture critic, a provocative collection of new
and previously published essays arguing that we are what we
watch.
From her creation of the first “Approval Matrix” in New York
magazine in 2004 to her Pulitzer Prize–winning columns
forThe New Yorker, Emily Nussbaum has known all along
that what we watch is who we are. In this collection, including
two never-before-published essays, Nussbaum writes about her
passion for television that began with stumbling upon "Buffy
the Vampire Slayer"—a show that was so much more than it
appeared—while she was a graduate student studying Victorian
literature. What followed was a love affair with television, an
education, and a fierce debate about whose work gets to be
called “great” that led Nussbaum to a trailblazing career as a
critic whose reviews said so much more about our culture than
just what’s good on television. Through these pieces, she
traces the evolution of female protagonists over the last
decade, the complex role of sexual violence on TV, and what to
do about art when the artist is revealed to be a monster. And
she explores the links between the television antihero and the
rise of Donald Trump.
The book is more than a collection of essays. With each piece,
Nussbaum recounts her fervent search, over fifteen years, for a
new kind of criticism that resists the false hierarchy that
elevates one form of culture over another. It traces her own
struggle to punch through stifling notions of “prestige
television,” searching for a wilder and freer and more varied
idea of artistic ambition—one that acknowledges many types of
beauty and complexity, and that opens to more varied voices.
It’s a book that celebrates television as television, even as
each year warps the definition of just what that might mean.