دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: David Vincent
سری:
ISBN (شابک) : 0198725035, 9780198725039
ناشر: Oxford University Press
سال نشر: 2015
تعداد صفحات: 367
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 17 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب 'I Hope I Don't Intrude': Privacy and its Dilemmas in Nineteenth-Century Britain به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب من امیدوارم که به نفوذ ننشینم: حفظ حریم خصوصی و معضلات آن در قرن نوزدهم بریتانیا نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
«امیدوارم دخالت نکنم» عنوان خود را از عبارت جذاب
قهرمان همنام نمایشنامه 1825 پل پری گرفته است، که
موفقیتی بینظیر در لندن بود. صحنه و سپس به سرعت در نیویورک و
سراسر جهان انگلیسی زبان. این با بررسی روشی که در آن ترانه ها،
زبان و تصاویر نمایشنامه وارد گفتمان عمومی در مورد حریم خصوصی در
بقیه قرن شد، به موضوع پیچیده و چندوجهی حریم خصوصی در بریتانیای
قرن نوزدهم می پردازد. حجم فقط گزارشی از یک نمایشنامه یا تئاتر
اواخر گرجی و ویکتوریایی نیست. بلکه تاریخچه ای از حریم خصوصی است
و نشان می دهد که چگونه این نمایشنامه در جامعه ویکتوریا طنین
انداز شد و نگرانی های خود را در مورد رازداری شخصی و دولتی،
شهرت، شایعات و رسوایی، جاسوسی پست، حریم خصوصی مجازی، ایده
صمیمیت، و تکامل عمومی و خصوصی آشکار کرد. کرهها.
بعد از 1825، شخصیت بسیار کنجکاو پل پری در همه جا ظاهر شد - در
آهنگها، داستانها، روزنامهها، و در همه چیز، از دکمهها و
سفالهای استافوردشایر گرفته تا میخانهها، کشتیها و کالسکهها -
و "Paul-Prying" به سرعت وارد زبان شد «امیدوارم دخالت
نکنم» یک نوع بدیع از تاریخ اجتماعی است که از تحقیقات
آرشیوی غنی برای ردیابی این مصنوع فرهنگی از طریق هر جنبه ای از
بافت مصرف کننده آن استفاده می کند و از معانی آن برای بازجویی از
موارد عمدتاً پنهان استفاده می کند. تاریخچه حریم خصوصی در دوره
ای از تحولات عمده در نقش خانه، ارتباطات جمعی (به ویژه پست نامه
جدید، که پیام های خصوصی را از طریق یک سرویس عمومی ارائه می کرد)
و دولت. دیوید وینسنت با جزئیات واضح و سرگرمکننده، از جمله
بسیاری از تصاویر، کاملترین گزارشی را که تاکنون از یک رویداد
تفریحی در دورهای که شاهد تغییری قاطع در بازارهای مصرف بود،
ارائه میکند. مطالعه او نور تازهای را بر تنشهای همیشگی بین
کنجکاوی و نفوذی که در پل پرای و عبارت جذاب او ثبت شد، میافکند.
با ارائه گزارشی جدید از انقلاب ارتباطات آن دوره، نقش دولت و
بازار در ایجاد رژیم جدیدی از حریم خصوصی را دوباره ارزیابی می
کند. و انتقاد آن از مفهوم و عملکرد نظارت، مشتاقانه منتظر نگرانی
های قرن بیست و یکم در مورد تهاجم به حریم خصوصی از طریق فناوری
های جدید است.
'I Hope I Don't Intrude' takes its title from the
catch-phrase of the eponymous hero of the 1825 play Paul
Pry, which was an immense success on the London stage and
then rapidly in New York and around the English-speaking world.
It tackles the complex, multi-faceted subject of privacy in
nineteenth-century Britain by examining the way in which the
tropes, language, and imagery of the play entered public
discourse about privacy in the rest of the century. The volume
is not just an account of a play, or of late Georgian and
Victorian theatre. Rather it is a history of privacy, showing
how the play resonated through Victorian society and revealed
its concerns over personal and state secrecy, celebrity, gossip
and scandal, postal espionage, virtual privacy, the idea of
intimacy, and the evolution of public and private
spheres.
After 1825 the overly inquisitive figure of Paul Pry appeared
everywhere - in songs, stories, and newspapers, and on
everything from buttons and Staffordshire pottery to pubs,
ships, and stagecoaches - and 'Paul-Prying' rapidly entered the
language. 'I Hope I Don't Intrude' is an innovative
kind of social history, using rich archival research to trace
this cultural artefact through every aspect of its consumer
context, and using its meanings to interrogate the largely
hidden history of privacy in a period of major transformations
in the role of the home, mass communication (particularly the
new letter post, which delivered private messages through a
public service), and the state. In vivid and entertaining
detail, including many illustrations, David Vincent presents
the most thorough account yet attempted of a recreational event
in an era which saw a decisive shift in consumer markets. His
study casts fresh light on the perennial tensions between
curiosity and intrusion that were captured in Paul Pry and his
catchphrase. Giving a new account of the communications
revolution of the period, it re-evaluates the role of the state
and the market in creating a new regime of privacy. And its
critique of the concept and practice of surveillance looks
forward to twenty-first-century concerns about the invasion of
privacy through new technologies.