Hybrid Peacebuilding in Asia

این کتاب به بررسی صلح‌سازی ترکیبی در آسیا می‌پردازد، با تمرکز بر واسطه‌های محلی که شکاف‌های بین دولت‌های فعلی و شورشیان، رهبری ملی و حوزه‌های مردمی، و سهامداران محلی و مداخله‌گران بین‌المللی را پر می‌کنند. مشارکت‌کنندگان، عملکرد دروازه‌بانان شورشی در بانگسامورو، فیلیپین، و راهبان صلح بودایی در کامبوج را روشن کردند تا مکانیسم بسترهای گفتگو را که از طریق آن شکاف‌ها پر می‌شود و ماهیت صلح ترکیبی مذاکره می‌شود، نشان دهند. این کتاب همچنین با بررسی موارد هند و اندونزی که در آن صلح غیرلیبرال در سطح ملی به هزینه رفاه گروه های اقلیت به دست آمده است، خطرات صلح سازی ترکیبی را مورد بحث قرار می دهد. آنها نقش احتمالی خارجی ها را در ایجاد صلح ترکیبی و مشارکت سودمند متقابل بین آنها و واسطه های محلی پیشنهاد می کنند.

This book explores hybrid peacebuilding in Asia, focusing on local intermediaries bridging the gaps between incumbent governments and insurgents, national leadership and the grassroots constituency, and local stakeholders and international intervenors. The contributors shed light on the functions of rebel gatekeepers in Bangsamoro, the Philippines, and Buddhist Peace monks in Cambodia to illustrate the mechanism of dialogue platforms through which gaps are filled and the nature of hybrid peace is negotiated. The book also discusses the dangers of hybrid peacebuilding by examining the cases of India and Indonesia where national level illiberal peace was achieved at the expense of welfare of minority groups. They suggest a possible role of outsiders in hybrid peacebuilding and mutually beneficial partnership between them and local intermediaries.