Husserlian Intentionality and Non-Foundational Realism: Noema and Object

شکافی که مدت‌هاست جهان فلسفی را به مکاتب مخالف تقسیم کرده است - مکتب «قاره‌ای» که منشأ آن را مدیون پدیدارشناسی هوسرل است و مکتب «تحلیلی» برگرفته از فرگه- سرانجام در حال بسته شدن است. اما این بسته شدن به طرق مختلف و از جنبه های خاصی در تضاد با یکدیگر رخ می دهد. از یک سو محققان به دنبال کشف مجدد دغدغه ها و مواضع مشترک هر دو مکتب هستند، مواضعی که از آن ها بتوانیم به صورت مثمر ثمر به پرداختن به مسائل مهم فلسفی ادامه دهیم. از سوی دیگر، جانشینان هر دو سنت انتقاداتی را از مفروضات اساسی مشترک بین دو مکتب ایجاد کرده اند. آنها پیشنهاد کرده‌اند که ما باید نه صرفاً از تضاد این دو مکتب «مدرن»، بلکه فراتر از نوع فلسفه‌ای که در وحدت این دو مکتب نمایان می‌شود، حرکت کنیم و از این طریق به سمت سبک فلسفی جدید «پسامدرن» برویم. از یک سو، و به عنوان مثال، پژوهش هوسرل در سال‌های اخیر شاهد توسعه تفسیری از هوسرل بوده است که پدیدارشناسی او را بیشتر با دغدغه‌های فلسفی سنت «تحلیلی» هماهنگ می‌کند. از جهات خاصی، این نباید تعجب آور باشد و مدتهاست که دیر شده است. به هر حال، درست است که هوسرل اولیه خود را با بسیاری از مسائل فلسفی مشابه فرگه و متفکران اولیه سنت تحلیلی، مشغول کرد. مثال‌ها عبارتند از مفهوم عدد، ماهیت تحلیل ریاضی، معنا و مرجع، صدق، رسمی‌سازی، و رابطه بین منطق و ریاضیات.

The rift which has long divided the philosophical world into opposed schools-the "Continental" school owing its origins to the phenomenology of Husserl and the "analytic" school derived from Frege-is finally closing. But this closure is occurring in ways both different and in certain respects at odds with one another. On the one hand scholars are seeking to rediscover the concerns and positions common to both schools, positions from which we can continue fruitfully to address important philosophical issues. On the other hand successors to both traditions have developed criticisms of basic assumptions shared by the two schools. They have suggested that we must move not merely beyond the conflict between these two "modem" schools but beyond the kind of philosophy represented in the unity of the two schools and thereby move towards a new "postmodern" philosophical style. On the one hand, then and for example, Husserl scholarship has in recent years witnessed the development of an interpretation of Husserl which more closely aligns his phenomenology with the philosophical concerns of the "analytic" tradition. In certain respects, this should come as no surprise and is long overdue. It is true, after all, that the early Husserl occupied himself with many of the same philosophical issues as did Frege and the earliest thinkers of the analytic tradition. Examples include the concept of number, the nature of mathematical analysis, meaning and reference, truth, formalization, and the relationship between logic and mathematics.