Husserl, Heidegger and the Crisis of Philosophical Responsibility

حکم راهنمای پدیدارشناسی «به خود اشیا» است. این ضرب المثل این حس را القا می‌کند که «اشیا»، «پدیده‌هایی» که با آن‌ها مواجه هستیم و به دنبال بینش هستیم. آنطور که تصور می شود بلافاصله در دسترس نیست. با این حال، پدیده ها اغلب نه به دلیل دوری از ما، بلکه به دلیل نزدیکی آنها پنهان می شوند، به دلیل این واقعیت که آنها بدیهی هستند و برای همه درک می شوند. حتی رایج‌ترین پدیده‌های روزمره و کلماتی که برای توصیف آنها به کار می‌روند، اغلب با بررسی دقیق‌تر، درجه‌ای از پیچیدگی را آشکار می‌کنند که قبلاً مشکوک نبوده است. پس از بازجویی، آنچه بدیهی و به طور گسترده درک شده بود، خود را غیر از این نشان می دهد. خود گواهي مفروض غالباً نامفهومي را پنهان مي‌كند و درك مشترك مي‌تواند نشانه‌اي از عدم درك باشد. یکی از پدیده‌هایی که در زمان ما بسیار نزدیک است، پدیده «بحران» است. مطمئناً، به سختی می‌توان از کلمه اینها که در نشریات و روزنامه‌ها فراوان است، اجتناب کرد، بلکه در روزها نیز به وفور یافت می‌شود. نه تنها مجلات آموخته شده پزشکی، علوم سیاسی، اقتصاد، هنر و حقوق، به سختی نسخه ای بدون بحث درباره یک نوع بحران در این زمینه های مربوطه منتشر می شود. یکی وسوسه می‌شود که همراه با اومبرتو اکو اظهار کند که \"بحران فروش خوبی دارد.\" همچنین تمایل دارد که نسبت به بی‌حالی جمعی دانشگاهیان مشکوک باشد.

The guiding dictum of phenomenology is "to the things themselves. " This saying conveys a sense that the "things," the "phenomena" with which we are confronted and into which we seek some insight are not as immediately accessible as may be imagined. Phenomena, however, are often hidden not by their distance from us, but by their very proximity, by the fact that they are taken for granted as being self-evident and understood by all. Even the most common, everyday phenomena and the words used to describe them often reveal, upon closer inspection, a degree of complexity which had previously been unsuspected. Upon interrogation, that which had been taken to be self-evident and widely understood shows itself otherwise; assumed self-evidence frequently masks unintelligibility and common understanding can be a sign of a lack of understanding. One phenomenon which is extremely proximate in our times is the phenomenon of "crisis. " To be sure, one can hardly avoid the word these it abound in periodicals and newspapers, but also, in days. Not only does the learned journals of medicine, political science, economics, art, and law, barely does an edition appear without the discussion of a crisis of one sort or another within these respective fields. One is tempted to remark, along with Umberto Eco, that "crisis sells well. "l One is also inclined to be suspicious of the collective malaise of academics.