Humor und Religiosität in der Moderne

این جلد شامل مشارکت‌های کنفرانسی درباره رابطه بین شوخ طبعی و دینداری در دوران مدرن است. می‌توان بین دیدگاه طنزآمیز جهان که علی‌رغم ناملایمات می‌تواند جنبه روشن‌تری پیدا کند و میانجی‌گری دینی تعالی، ارتباط‌های مختلفی برقرار کرد. و ماندگاری تشخیص دهد. از این منظر، تئوری های طنز متعارف و نادیده گرفته شده و آثار هنری طنز در اینجا مورد بررسی قرار می گیرند - از ژان پل، هگل و ایتا هافمن، از طریق کی یرکگارد، موریتز لازاروس و فروید، تا آزمون رویه های طنز تحت حاکمیت ناسیونال سوسیالیسم. به این ترتیب، ایده‌آل‌سازی بحث‌برانگیز واقعیت از طریق طنز نیز به‌عنوان جلوه‌ای از این پرسش گسترده‌تر ظاهر می‌شود که با توجه به بیگانگی و انتقاد از دین نهادینه‌شده، چگونه می‌توان دینداری را در شرایط مدرنیته صادقانه بیان کرد.

Der Band enthält die Beiträge einer Tagung zum Verhältnis von Humor und Religiosität in der Moderne.Zwischen einer humorvollen Sichtweise auf die Welt, die dieser trotz Widrigkeiten eine heitere Seite abgewinnen kann, und der religiösen Vermittlung von Transzendenz und Immanenz lassen sich diverse Verbindungen erkennen. Unter diesem Aspekt werden hier kanonische und vernachlässigte Humor-Theorien und humoristische Kunstwerke betrachtet – von Jean Paul, Hegel und E.T.A Hoffmann, über Kierkegaard, Moritz Lazarus und Freud, bis zur Bewährungsprobe humoristischer Verfahrensweisen unter der Herrschaft des Nationalsozialismus. Die kontroverse Idealisierung der Realität durch Humor erscheint auf diese Weise auch als eine Ausformung der umfassenderen Fragestellung, wie Religiosität unter den Bedingungen der Moderne redlich zum Ausdruck gebracht werden kann, angesichts der Entfremdung von und Kritik an institutionalisierter Religion.