دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب Hume's Epistemology in the Treatise: A Veritistic Interpretation
دانلود کتاب معرفت شناسی هیوم در رساله: تفسیری راستی
مشخصات کتاب
Hume's Epistemology in the Treatise: A Veritistic Interpretation
ویرایش:
نویسندگان: Frederick F. Schmitt
سری:
ISBN (شابک) : 0199683115, 9780199683116
ناشر: Oxford University Press
سال نشر: 2014
تعداد صفحات: 448
[444]
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 2 Mb
قیمت کتاب (تومان) : 30,000
در صورت تبدیل فایل کتاب Hume's Epistemology in the Treatise: A Veritistic Interpretation به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب معرفت شناسی هیوم در رساله: تفسیری راستی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب معرفت شناسی هیوم در رساله: تفسیری راستی
فردریک اف. اشمیت تفسیری نظام‌مند از معرفت‌شناسی دیوید هیوم ارائه می‌دهد، همانطور که در رساله طبیعت انسان ارائه شده است. متن هیوم به طور متناوب شک گرایی، تجربه گرایی و طبیعت گرایی را در معرفت شناسی نشان می دهد. تفاسیر معرفت شناسی او بر یکی از این مواضع ظاهراً متضاد بر مواضع دیگر تأکید دارد. اما اشمیت استدلال می کند که مواضع را می توان با ردیابی آنها به یک معرفت شناسی زیربنایی از دانش و احتمال که به آرامی در متن کار می کند، تطبیق داد. از باور قابل اعتماد هیوم دوگانگی لاک را بین دانش و احتمال پذیرفته است و استنتاج علّی را از جایگاه سنتی آن در دانش به حوزه احتمال تخصیص می دهد - مهم ترین انحراف او از گزارش های قبلی از شناخت. این تغییر استنتاج علّی به یک عملیات تداعی و تخیلی تردیدهایی را در مورد شایستگی استنتاج علّی ایجاد می‌کند، و این نتیجه غیرشهودی را نشان می‌دهد که استنتاج علّی کاملاً پایین‌تر از اثبات تولید دانش است. هیوم برای دفاع از روانشناسی تداعی گرای استنتاج علّی خود از این پیشنهاد، باید استنتاج علّی را به شیوه ای سازگار با تداعی گرایی با اثبات مقایسه کند. او این کار را با یافتن یک وضعیت معرفتی مشترک با دانش اثباتی و باورهای استنتاج علّی انجام می دهد - وضعیت باور موجه. بر اساس تفسیری که در اینجا ارائه شده است، او دانش را با باور خطاناپذیر و باور موجه را با باور قابل اعتماد یکی می‌داند، یعنی باوری که توسط عملیات‌های باورسازنده حقیقت ایجاد می‌شود. از آنجایی که عصمت متضمن اعتقاد قابل اعتماد است، علم بر باور موجه دلالت دارد. او سپس استدلال می کند که باورهای استنتاج علّی قابل اعتماد هستند، بنابراین این وضعیت را با دانش به اشتراک بگذارید. در واقع هیوم فرض می کند که باورهای استنتاج علّی از این جایگاه در همان استدلال او برای تداعی گرایی برخوردارند. در تفسیر پایایی، گزارش‌های هیوم از دانش و باور موجه بخشی از معرفت‌شناسی حقیقت‌گرایانه گسترده‌تر است که باور واقعی را ارزش اصلی و هدف معرفتی علم قرار می‌دهد. تفسیر حقیقت گرایانه ارائه شده در اینجا با تفاسیری که بر اساس آنها ارزش اصلی معرفتی باور، کفایت تجربی، ثبات، یا انجام یک کارکرد طبیعی آن است، و همچنین با این پیشنهاد که ارزش اصلی باور، سودمندی آن برای زندگی مشترک است، در تضاد است. تفاسیر حقیقت گرایانه از کارکرد طبیعی باور، قواعد استنتاج علی، شک در جسم و ماده و معیارهای توجیه ارائه می شود. همانطور که اشمیت نشان می دهد، توجه زیادی به منابع هیوم در لاک و پیچیدگی های واژگان معرفتی او شده است.
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
Frederick F. Schmitt offers a systematic interpretation of David Hume's epistemology, as it is presented in the indispensable A Treatise of Human Nature. Hume's text alternately manifests scepticism, empiricism, and naturalism in epistemology. Interpretations of his epistemology have tended to emphasise one of these apparently conflicting positions over the others. But Schmitt argues that the positions can be reconciled by tracing them to a single underlying epistemology of knowledge and probability quietly at work in the text, an epistemology according to which truth is the chief cognitive merit of a belief, and knowledge and probable belief are species of reliable belief. Hume adopts Locke's dichotomy between knowledge and probability and reassigns causal inference from its traditional place in knowledge to the domain of probability--his most significant departure from earlier accounts of cognition. This shift of causal inference to an associative and imaginative operation raises doubts about the merit of causal inference, suggesting the counterintuitive consequence that causal inference is wholly inferior to knowledge-producing demonstration. To defend his associationist psychology of causal inference from this suggestion, Hume must favourably compare causal inference with demonstration in a manner compatible with associationism. He does this by finding an epistemic status shared by demonstrative knowledge and causally inferred beliefs--the status of justified belief. On the interpretation developed here, he identifies knowledge with infallible belief and justified belief with reliable belief, i.e., belief produced by truth-conducive belief-forming operations. Since infallibility implies reliable belief, knowledge implies justified belief. He then argues that causally inferred beliefs are reliable, so share this status with knowledge. Indeed Hume assumes that causally inferred beliefs enjoy this status in his very argument for associationism. On the reliability interpretation, Hume's accounts of knowledge and justified belief are part of a broader veritistic epistemology making true belief the chief epistemic value and goal of science. The veritistic interpretation advanced here contrasts with interpretations on which the chief epistemic value of belief is its empirical adequacy, stability, or fulfilment of a natural function, as well as with the suggestion that the chief value of belief is its utility for common life. Veritistic interpretations are offered of the natural function of belief, the rules of causal inference, scepticism about body and matter, and the criteria of justification. As Schmitt shows, there is much attention to Hume's sources in Locke and to the complexities of his epistemic vocabulary.
