Hume and the Problem of Miracles: A Solution

این کتاب برگرفته از بخش‌هایی از پایان‌نامه دکترای من، "امکان دانش دینی: علیت، انسجام و بنیادگرایی"، دانشگاه براون، 1982 است. با این حال، در واقع خیلی زودتر آغاز شد، زمانی که در مقطع کارشناسی در دانشگاه دانشگاه ویرجینیا، من برای اولین بار کتاب "معجزات" هیوم را خواندم و به آن علاقه مند شدم. (مفتون خیلی قوی خواهد بود.) معلم من در مقاله ای که در مورد آن نوشتم نظر حاشیه ای زیر را گذاشت: \"فرض کنید شخصی به شما گفته باشد که فرشته ای در گوشش زمزمه کرده است. آیا فکر نمی کنید که آنها رفته اند. نقطه‌ای؟» او مدتی را در انگلیس گذرانده بود. در موردش فکر کردم. قبول کردم که چنین شهادتی را باور نمی‌کردم، اما فکر نمی‌کردم که این ارتباط چندانی با استدلال هیوم علیه اعتقاد به معجزه داشته باشد. چیزی که من را بیشتر متعجب کرد ادبیات ثانویه بود. من متقاعد شدم که استدلال هیوم اشتباه فهمیده شده است. تز اصلی من در بخش اول تثبیت شده است. این بحث استدلال هیوم علیه باور موجه به معجزه را توضیح می دهد و نشان می دهد که چگونه از متافیزیک کلی تر او ناشی می شود و به طور ذاتی با آن مرتبط است. بخش دوم، بخش اول. باید به خواننده درک کامل تری را بر اساس ساختار استدلال هیوم و مقدمات مهم و مشکوک او ارائه دهد. فصل‌های 5 و 11 شاید فنی‌ترین بخش‌های کتاب باشند، اما در عین حال کمترین نیاز را نیز دارند. خواننده ای که فقط به هیوم در مورد معجزه علاقه مند است، می تواند آنها را نادیده بگیرد.

This book developed from sections of my doctoral dissertation, "The Possibility of Religious Knowledge: Causation, Coherentism and Foundationalism," Brown University, 1982. However, it actually had its beginnings much earlier when, as an undergraduate at the University of Virginia, I first read Hume's "Of Miracles" and became interested in it. (Fascinated would be too strong. ) My teacher put the following marginal comment in a paper I wrote about it: "Suppose someone told you that they had been impregnated by an angel whispering into their ear. Wouldn't you think they had gone dotty?" She had spent time in England. I thought about it. I agreed that I would not have believed such testimony, but did not think this had much to do with Hume's argument against belief in miracles. What surprised me even more was the secondary literature. I became convinced that Hume's argument was misunderstood. My main thesis is established in Part I. This explains Hume's argument against justified belief in miracles and shows how it follows from, and is intrinsically connected with, his more general metaphysics. Part II Part I. It should give the reader a more complete understanding builds on of both the structure of Hume's argument and of his crucial and questionable premises. Chapters 5 and 11 are perhaps the most technical in the book, but they are also the least necessary. They can be skipped by the reader who is only interested in Hume on miracles.