Humanitarian Intervention and the Responsibility to Protect: Turkish Foreign Policy Discourse

این کتاب تحلیلی گفتمانی از سیاست خارجی ترکیه در مورد مداخلات بشردوستانه (HI) و دکترین مسئولیت حفاظت (R2P) ارائه می دهد. نویسنده در سرتاسر فصل‌ها به پرسش‌های مهمی می‌پردازد، مانند: جایگاه HI و R2P در گفتمان سیاست خارجی ترکیه چیست؟ آیا در مورد استفاده از این مفاهیم تفاوتی بین موارد وجود دارد؟ چگونه این گفتمان ها هویت ترک را شکل می دهند/تغییر/تغییر می دهند یا حفظ می کنند؟ علیرغم تمایل برخی کشورها به گنجاندن اصول HI و R2P در سیاست خارجی خود (بریتانیا، هلند، کانادا، ژاپن) و این واقعیت که برخی کشورها در حال لابی گری برای تبدیل این اصول به بخشی از قوانین بین المللی یا سازمان ملل در کشورهای در حال توسعه هستند. این سیاست ها و مفاهیم به رسمیت شناخته یا تایید گسترده ای به دست نیاورده اند. کشورهایی مانند چین، برزیل و هند به این مفاهیم با تردید یا با محتاط برخورد می کنند. همین تمایل را می توان در منطقه MENA و در برخی از مناطق آفریقا و آسیا مشاهده کرد. در این کتاب، نویسنده به دلایل پشت این تفاوت‌ها در رویکرد نگاه می‌کند و چگونگی تأثیر مفهوم هویت بر سیاست خارجی ترکیه را بررسی می‌کند. این مطالعه برای محققان و دانشجویان R2P و HI و به طور کلی گفتمان سیاست خارجی ارزشمند است.

This book offers a discursive analysis of the Turkish Foreign Policy on Humanitarian Interventions (HI) and the doctrine of the Responsibility to Protect (R2P). Across the chapters the author addresses important questions, such as: what is the position of the HI and R2P in the Turkish foreign policy discourse? Is there any variation between cases when it comes to the use of these concepts? How do these discourses shape/change/transform or sustain the Turkish identity? Despite the tendency in some countries to incorporate HI and R2P principles into their foreign policy (UK, Netherlands, Canada, Japan), and the fact that some countries are lobbying to make these principles a part of international or UN law, in the developing world these policies and concepts have not gained widespread recognition or approval. Countries like China, Brazil and India approach these concepts with suspicion or with reservation. The same tendency can be observed in the MENA region and in some parts of Africa and Asia. In this book, the author looks at the reasons behind these differences in approach and explores how the concept of identity affects Turkish foreign policy specifically. This study is invaluable for researchers and students of R2P and HI and foreign policy discourse in general.