Human Smart Cities: Rethinking the Interplay between Design and Planning

در جدیدترین بحث در مورد شهرهای هوشمند و نحوه تأثیرگذاری این چشم انداز بر تغییرات و پویایی شهری، این کتاب تعامل بین برنامه ریزی و طراحی را در سطح تئوری ها و عملکردهای حوزه طراحی و برنامه ریزی بررسی می کند.
دگرگونی شهری به طور گسترده ای به عنوان یک پدیده پیچیده و سرشار از عدم قطعیت شناخته شده است. این پیامد غیرقابل پیش‌بینی تعامل پیچیده بین نیروهای شهری (اعم از بالا به پایین یا پایین به بالا)، منابع شهری (فضایی، اجتماعی، اقتصادی و زیرساختی و همچنین سیاسی یا شناختی) و فرصت‌های دگرگونی (درون‌زا یا برون‌زا) است. > توجه اخیر به ابتکارات آزمایشگاه زندگی شهری و شهر هوشمند، پل امیدوارکننده ای را بین محیط های مقیاس خرد، با پویایی چنین نیروها و منابعی، و مکانیسم های حکمرانی شهری آشکار می کند. این پل توسط آن محیط‌های مشارکتی شهری نشان داده می‌شود، جایی که فرآیندهای طراحی مشترک سرویس هوشمند از طریق تعامل گفت‌وگو با و بین شهروندان در یک چارچوب موقعیت‌یافته و فرهنگی خاص انجام می‌شود.

Within the most recent discussion on smart cities and the way this vision is affecting urban changes and dynamics, this book explores the interplay between planning and design both at the level of the design and planning domains’ theories and practices.
Urban transformation is widely recognized as a complex phenomenon, rich in uncertainty. It is the unpredictable consequence of complex interplay between urban forces (both top-down or bottom-up), urban resources (spatial, social, economic and infrastructural as well as political or cognitive) and transformation opportunities (endogenous or exogenous).
The recent attention to Urban Living Lab and Smart City initiatives is disclosinga promising bridge between the micro-scale environments, with the dynamics of such forces and resources, and the urban governance mechanisms. This bridge is represented by those urban collaborative environments, where processes of smart service co-design take place through dialogic interaction with and among citizens within a situated and cultural-specific frame.