Human Rights Prosecutions in Democracies at War

اگرچه بسیاری از طولانی‌ترین و ویرانگرترین درگیری‌های مسلحانه داخلی در داخل مرزهای کشورهای دموکراتیک انجام شده است، این کشورها از بالاترین تعداد پیگردهای حقوق بشری استفاده می‌کنند. چه شرایطی باعث این نتیجه می شود و چه چیزی الگوهای متغیر تعقیب قضایی در دموکراسی های در حال جنگ را توضیح می دهد؟ تعقیب قضایی ممکن است توسط هنجارها و نهادهای دموکراتیک موجود امکان پذیر باشد، اما با توجه به نقش آنها در یک درگیری خشونت آمیز، دولت های دموکراتیک ممکن است تا حد زیادی از پاسخگویی قضایی اجتناب کنند. این کتاب از طریق تحقیقات کمی و کیفی در چهار مورد، سریلانکا، ایرلند شمالی، اسپانیا و کلمبیا، استدلال می‌کند که قوانین اضطراری و ضد تروریسم صادر شده در طول درگیری، موانعی را برای تحقیقات و پیگرد قانونی نقض حقوق بشر دولتی ایجاد کرده است. میزان پاسخگویی بازیگران دولتی توسط شهروندان، سازمان‌های غیردولتی و بازیگران سیاسی شکل گرفته است که مقررات معافیت از مجازات را در قوانین اضطراری به چالش می‌کشند یا از آن حمایت می‌کنند.

Though many of the longest and most devastating internal armed conflicts have been fought within the boundaries of democratic states, these countries employ some of the highest numbers of human rights prosecutions. What conditions prompt this outcome and what explains the variable patterns of prosecutions in democracies at war? Prosecutions may be enabled by existing democratic norms and institutions, but given their role in a violent conflict, democratic governments may go to great lengths to avoid judicial accountability. Through qualitative and quantitative research of four cases, Sri Lanka, Northern Ireland, Spain and Colombia, this book argues that emergency and anti-terrorism laws issued during the conflict created barriers to the investigation and prosecution of state human rights violations. The extent to which state actors were held accountable was shaped by citizens, NGOs and political actors who challenged or upheld impunity provisions within emergency legislation.