دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Reza Afshari
سری: Pennsylvania Studies in Human Rights
ISBN (شابک) : 9780812221398, 0812221397
ناشر: University of Pennsylvania Press
سال نشر: 2011
تعداد صفحات: 436
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 5 مگابایت
در صورت ایرانی بودن نویسنده امکان دانلود وجود ندارد و مبلغ عودت داده خواهد شد
در صورت تبدیل فایل کتاب Human Rights in Iran: The Abuse of Cultural Relativism به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب حقوق بشر در ایران: سوء استفاده از نسبیت گرایی فرهنگی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
انتخاب شده توسط مجله انتخاب به عنوان عنوان علمی برجسته آیا اصول مندرج در اعلامیه جهانی حقوق بشر واقعا جهانی است؟ یا، همانطور که برخی استدلال کرده اند، آیا آنها منحصراً از سنت های فلسفی غرب گرفته شده اند و بنابراین به بسیاری از فرهنگ های غیر غربی بی ربط هستند؟ آیا ادعای یک دولت نسبت به سنتهای بومی، و نه میثاقهای بینالمللی، باید محدوده حقوقی را که به شهروندانش اعطا میشود، تعیین کند؟ رضا افشاری در دفاع قاطع خود از اعلامیه ادعا می کند که بینش اخلاقی تجسم یافته در این قرارداد و سایر قراردادها پاسخ مناسبی به سوء استفاده های دولت مدرن است. افشاری با تاکید بر اینکه جدی ترین موارد نقض حقوق بشر توسط حاکمان دولتی ناشی از عوامل سیاسی و اقتصادی است نه نگرانی ادعایی برای اصالت فرهنگی، دولت خاصی را بررسی می کند که مدعی استثنای فرهنگی از جهانی بودن حقوق بشر بوده است، جمهوری اسلامی ایران. . افشاری در مطالعه موردی آشکار خود به بررسی این موضوع می پردازد که چگونه فرهنگ اسلامی و سیاست ایران از زمان سقوط شاه بر سیاست حقوق بشر در آن ایالت تأثیر گذاشته است. او نقض حقوق بشر توسط روحانیون حاکم در ایران از زمان انقلاب را افشا می کند و نشان می دهد که ایران در نقض حقوق بشر خود مانند سایر دولت های مستبد رفتار قابل توجهی داشته است. برای بیش از دو دهه، ایران به طور سیستماتیک مخالفان را بدون روند قانونی به زندان انداخته، شکنجه و اعدام کرده و مخالفان سیاسی را در خارج از مرزهای دولتی ترور کرده است. علاوه بر این، ایران مانند سایر کشورهای ستمگر، مرتباً اتهامات ناظران حقوق بشر سازمان ملل را رد کرده و با آن مقابله کرده و از اقدامات خود به عنوان اقدامات فرهنگی معتبر دفاع کرده است. افشاری در سراسر مطالعه خود به ادعاهای ایران در مورد نسبی گرایی فرهنگی می پردازد، تز بحث برانگیز در بحث شدید جاری در مورد جهانی بودن حقوق بشر. او در خاطرات زندان از نقض واقعی حقوق بشر توسط جمهوری اسلامی و شرایط سیاسی-اجتماعی که باعث یا اجازه آن را میدهد، آشکار میکند. افشاری در نهایت به گزارشهای کمتر خوانده شده سازمان ملل میپردازد که نشان میدهد پویایی قدرت بین ناظران حقوق بشر سازمان ملل و رهبران ایرانی در اجرای سیاستهای حقوق بشر در ایران ناکارآمد بوده است. افشاری با تحلیل انتقادی واکنشهای دولت نشان میدهد که جمهوری اسلامی، مانند سایر دولتهای ستمگر، مرتباً اتهامات ناظران حقوق بشر سازمان ملل را رد کرده و با آن مقابله کرده است و زمانی که تکذیبها آشکارا غیرقابل قبول بودند، از اقدامات خود به عنوان اقدامات فرهنگی اصیل دفاع میکردند. این دفاع به همان اندازه قانع کننده نیست، زیرا فاقد اجماع فرهنگی داخلی است.