Human Cancer Markers

قابلیت تشخیص سرطان با اندازه‌گیری ساده سرم یا "مارکر" بافت، هدف علم پزشکی برای سال‌ها بوده است. شواهد زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد سلول‌های تومور با سلول‌های طبیعی متفاوت هستند و موادی تولید می‌کنند که می‌توانند با روش‌های شیمیایی یا بیوشیمیایی موجود در حال حاضر شناسایی می‌شوند. این "نشانگرهای سرطان" ممکن است پروتئین‌های ایجاد شده، آنزیم‌ها، هورمون‌ها، اجزای سرم جنین، ایمونوگلوبولین‌های مونوکلونال، اجزای سطح سلول یا ترکیبات سیتوپلاسمی باشند. هدف این کتاب این است که وضعیت کنونی دانش ما در مورد چنین نشانگرهای سرطانی را ارائه می دهد.اولین نشانگر توموری که با روش های آزمایشگاهی شناسایی شد، پروتئین Bence Jones بود.در یک سری سخنرانی که در سال 1846 به کالج سلطنتی پزشکی در لندن ارائه شد، دکتر H. Bence Jones توضیح داد. مطالعات بر روی نمونه ادراری که برای وی ارسال شده بود با این یادداشت: «دکتر جونز عزیز، این لوله حاوی ادرار با وزن مخصوص بسیار بالا است. وقتی جوش می زند کمی مات می شود. . . . دکتر جونز دریافت که گرم شدن ادرار پس از افزودن اسید نیتریک منجر به تشکیل یک رسوب سنگین می‌شود؛ ممکن است برای رساندن ادرار به pH 4-6 نیاز به اسید اضافه شود که در آن پروتئین‌های بنس جونز احتمال بیشتری دارد. این رسوب ادراری با بیماری استخوانی به نام "مولیتیس اوسیم" همراه بود. \" [H. Bence Jones, Papers on Chemical Pathology, Lecture III. Lancet 2, 269-274 (1847)].

The ability to diagnose cancer by simple measurement of a serum or tissue' 'marker" has been a goal of medical science for many years. There is ample evidence that tumor cells are different from normal cells and pro­ duce substances that can be detected by currently available immuno­ chemical or biochemical methods. These "cancer markers" may be se­ creted proteins, enzymes, hormones, fetal serum components, monoclonal immunoglobulins, cell surface components, or cytoplasmic constituents. The purpose of this book is to present the current status of our knowledge of such cancer markers. The first tumor marker identified by laboratory means was Bence­ Jones protein. In a series of lectures delivered to the Royal College of Phy­ sicians in London in 1846, Dr. H. Bence Jones described studies on a urine sample sent to him with the following note: "Dear Dr. Jones-The tube contains urine of very high specific gravity. When boiled it becomes slightly opaque . . . . etc. " Dr. Jones found that heating of the urine after addition of nitric acid resulted in formation of a heavy precipitate; acid ad­ dition may have been required to bring the urine to pH 4-6 at which Bence Jones proteins are more likely to precipitate when heated. This urinary pre­ cipitate was associated with a bone disease termed "mollities ossium. " [H. Bence Jones, Papers on Chemical Pathology, Lecture III. Lancet 2, 269-274 (1847)].