Human and Environmental Security in the Era of Global Risks: Perspectives from Africa, Asia and the Pacific Islands

این کتاب راه هایی را برای تعمیق بحث در مورد ارتباط بین خطرات جهانی و امنیت انسانی و محیطی مورد بحث قرار می دهد. رویکرد ارائه شده در این کتاب یکی از زیر سوال بردن توانایی مفاهیم موجود، چارچوب‌های نظارتی، فناوری‌ها و مکانیسم‌های تصمیم‌گیری برای مقابله دقیق با خطرات نوظهور برای امنیت انسان و محیط‌زیست و اقدام در جهت مدیریت مؤثر تأثیرات و اثرات آنهاست. تقویت انعطاف پذیری سیستم ها و منابع مربوطه. یافته های تحقیقات تجربی از آفریقا، آسیا و جزایر اقیانوس آرام ارائه شده است.
در طول دهه های گذشته، پیوندهای بین خطرات نوظهور و امنیت انسان و طبیعت موضوع تحقیقات و گفتگوهای قابل توجهی بوده است. با این حال، اخیراً به کانون مهم سیاست گذاری و حمایت تبدیل شده است. در این جلد ارائه شده، فرض بر این است که توانایی - یا فقدان آن - برای ایجاد چارچوب های مفهومی نوآورانه، ترتیبات نهادی و سیاستی، و پیشرفت های تکنولوژیکی برای مدیریت ریسک های نوظهور فعلی، باعث تقویت یا تضعیف امنیت محیطی و در نتیجه تعیین آینده می شود. امنیت انسانی علاوه بر این، در نظر گرفتن پیوندهای بین امنیت محیطی/اقلیمی، امنیت انسانی و پایداری به شکل‌گیری یک دستور کار تحقیقاتی جدید کمک می‌کند و به طور بالقوه طیف گسترده‌ای از پاسخ‌ها را به بسیاری از سوالات ظریف ایجاد می‌کند.

This book discusses ways to deepen the debate on the linkages between global risks and human and environmental security. The approach put forward in this book is one of questioning the ability of existing concepts, regulatory frameworks, technologies and decision-making mechanisms to accurately deal with emerging risks to human and environmental security, and to act in the direction of effectively managing their impacts and fostering the resilience of concerned systems and resources. Empirical research findings from Africa, Asia and the Pacific Islands are provided.
During the last decades the links between emerging risks and the security of humans and nature have been the object of considerable research and deliberations. However, it is only recently becoming an important focus of policy making and advocacy. In this contributed volume, it is presumed that the ability – or lack thereof – to make innovative conceptual frameworks, institutional and policy arrangements, and technological advances for managing the current emerging risks, will foster or undermine the environmental security, and consequently determine the future human security. Moreover, taking into account the links between environmental/climate security, human security and sustainability will help frame a new research agenda and potentially develop a broad range of responses to many delicate questions.