How to See a Work of Art in Total Darkness

فراتر از "سیاهی" هنر سیاه برای بررسی شیوه های یکپارچه و میان رشته ای کارا واکر، فرد ویلسون، آیزاک جولین، گلن لیگون، و ویلیام پوپ. Lپنج هنرمند سیاهپوست معاصر که در کارشان بازی می کنند. هر چیزی جز یک نقش تعیین کننده.

کار هنرمندان سیاهپوست امروزه تقریباً به طور یکسان از نظر "سیاهی" درک می شود، و مخاطبان اغلب انتظار دارند یا از آن می خواهند که "نماینده" آن باشد. نژاد در چگونه یک اثر هنری را در تاریکی کامل ببینیم، Darby English نشان می‌دهد که چنین انتظاراتی تا چه حد دامنه دانش ما را در مورد این اثر محدود می‌کند و وقتی با شرایط خاص خود به آن نگاه می‌کنیم چقدر متفاوت به نظر می‌رسد. او با امتناع از دادن سیاهی نژادی به «تاریکی مطلق» استعاری خود بر دیگر دغدغه‌ها و زمینه‌های سوژه‌هایش، مشکلات و احتمالاتی را آشکار می‌سازد که وقتی سؤالات اولویت هنری و آزادی در تماس یا حتی در تضاد با آن‌ها قرار می‌گیرد، به وجود می‌آید. تعهدات فرهنگی انگلیسی استراتژی های یکپارچه و بین رشته ای پنج هنرمند معاصر را بررسی می کند. کارا واکر، فرد ویلسون، آیزاک جولین، گلن لیگون، و ویلیام پاپ. ظهور پست مدرنیته در هنر و فرهنگ آمریکایی اواخر قرن بیستم.

ضرورت «هنر سیاه» هم ناشی از نژادپرستی ضد سیاه‌پوستان و هم از مقاومت در برابر آن است، هم از جداسازی و هم تلاش برای تصور قلمرو مستقلی از آن. فرهنگ سیاه انگلیسی می نویسد، با این حال، بر اساس کار بسیاری از پزشکان معاصر قضاوت می شود، هنر سیاه به طور فزاینده ای توانایی کمتری دارد و هنرمندان سیاه پوست تمایل کمتری دارند تا جایگاه خود را به عنوان یک قلمرو مجزا حفظ کنند. از طریق بررسی دقیق پاسخ‌های نامطلوب شبح‌های بحث‌برانگیز واکر به سنت تصویری، رویکردهای متمایز ویلسون و ژولین به نقد نهادی، مبارزه نقاشی‌های متنی لیگون با مدرنیسم، و مداخلات اجرایی آزاردهنده Pope.L، انگلیسی کارش را برای درک این استدلال می‌داند. در تفسیر ما، نژاد را از مکان مرکزی آن جابجا می کنیم و به ویژگی های تاریخی، فرهنگی و زیبایی شناختی اثر حق تقدم می دهیم.

Going beyond the 'blackness' of black art to examine the integrative and interdisciplinary practices of Kara Walker, Fred Wilson, Isaac Julien, Glenn Ligon, and William Pope.L—five contemporary black artists in whose work race plays anything but a defining role.

Work by black artists today is almost uniformly understood in terms of its "blackness," with audiences often expecting or requiring it to "represent" the race. In How to See a Work of Art in Total Darkness, Darby English shows how severely such expectations limit the scope of our knowledge about this work and how different it looks when approached on its own terms. Refusing to grant racial blackness—his metaphorical "total darkness"—primacy over his subjects' other concerns and contexts, he brings to light problems and possibilities that arise when questions of artistic priority and freedom come into contact, or even conflict, with those of cultural obligation. English examines the integrative and interdisciplinary strategies of five contemporary artists—Kara Walker, Fred Wilson, Isaac Julien, Glenn Ligon, and William Pope.L—stressing the ways in which this work at once reflects and alters our view of its informing context: the advent of postmodernity in late twentieth-century American art and culture.

The necessity for "black art" comes both from antiblack racism and resistances to it, from both segregation and efforts to imagine an autonomous domain of black culture. Yet to judge by the work of many contemporary practitioners, English writes, black art is increasingly less able—and black artists less willing—to maintain its standing as a realm apart. Through close examinations of Walker's controversial silhouettes' insubordinate reply to pictorial tradition, Wilson's and Julien's distinct approaches to institutional critique, Ligon's text paintings' struggle with modernisms, and Pope.L's vexing performance interventions, English grounds his contention that to understand this work is to displace race from its central location in our interpretation and to grant right of way to the work's historical, cultural, and aesthetic specificity.