ورود به حساب

نام کاربری گذرواژه

گذرواژه را فراموش کردید؟ کلیک کنید

حساب کاربری ندارید؟ ساخت حساب

ساخت حساب کاربری

نام نام کاربری ایمیل شماره موبایل گذرواژه

برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید


09117307688
09117179751

در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید

دسترسی نامحدود

برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند

ضمانت بازگشت وجه

درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب

پشتیبانی

از ساعت 7 صبح تا 10 شب

دانلود کتاب How to Live at the End of the World: Theory, Art, and Politics for the Anthropocene

دانلود کتاب چگونه در پایان جهان زندگی کنیم: تئوری، هنر و سیاست برای عصر آنتروپوسن

How to Live at the End of the World: Theory, Art, and Politics for the Anthropocene

مشخصات کتاب

How to Live at the End of the World: Theory, Art, and Politics for the Anthropocene

ویرایش:  
نویسندگان:   
سری:  
ISBN (شابک) : 9781503633339, 9781503633599 
ناشر: Stanford University Press 
سال نشر: 2022 
تعداد صفحات: 130
[138] 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 954 Kb 

قیمت کتاب (تومان) : 47,000



ثبت امتیاز به این کتاب

میانگین امتیاز به این کتاب :
       تعداد امتیاز دهندگان : 10


در صورت تبدیل فایل کتاب How to Live at the End of the World: Theory, Art, and Politics for the Anthropocene به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.

توجه داشته باشید کتاب چگونه در پایان جهان زندگی کنیم: تئوری، هنر و سیاست برای عصر آنتروپوسن نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.


توضیحاتی در مورد کتاب چگونه در پایان جهان زندگی کنیم: تئوری، هنر و سیاست برای عصر آنتروپوسن

شاعر و فیلسوفی در ارزیابی طلوع عصر آنتروپوسن می پرسد: ما در پایان جهان چگونه زندگی می کنیم؟ پایان دوران هولوسن نه تنها با ذوب شدن یخچال‌ها یا خشکسالی‌های حماسی، بلکه با ناپدید شدن تقریباً جهانی شرکت‌های اجتماعی مشترک مشخص می‌شود: طبقه حاکم دیوارها و شاتل‌های قمری می‌سازد، در حالی که بقیه ما با تخریب یکپارچگی نهادی مبارزه می‌کنیم. کناره گیری کامل از فراهم کردن حداقل سرپناه در برابر فاجعه پیش رو. طنز دوران آنتروپوسن این است که در فرهنگ نئولیبرالی خود، ما را مجبور می کند که دوباره خود را یک جمع بدانیم. برای آن دسته از ما که به اندازه کافی ثروتمند نیستیم که بتوانیم یک مستعمره در مریخ راه اندازی کنیم یا خود را از جهان منزوی کنیم، دوره آنتروپوسین یک بار برای همیشه به خیال فردگرایی محض و بی جهانی پایان می دهد. این یک حس عمیق از زمان و رویدادهای پس از به اصطلاح "پایان تاریخ" و یک رویکرد کاملاً جدید برای همبستگی را معرفی می کند. چگونه در انتهای جهان زندگی کنیم، کاوشی امیدوارانه در مورد اینکه چگونه می‌توانیم نام «آنتروپوسن» را به ارث ببریم، آن را دوباره روایت کنیم، و شیوه زندگی یا تفکر خود را با توجه به آن تجدید نظر کنیم. هالووی در کتاب خود درباره زمان، هنر و سیاست در عصر تغییرات آب و هوایی فزاینده، پرسش‌های دشوار و بی‌پاسخی را در کار اخیر دونا هاراوی، کاترین یوسف، برونو لاتور، دیپش چاکرابارتی و ایزابل استنگرز مطرح می‌کند و مسیری به سوی یک را ترسیم می‌کند. شکل رادیکال دموکراسی - یک زئوکراسی، یا، یک حکومت همه زندگان.


توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی

Assessing the dawn of the Anthropocene era, a poet and philosopher asks: How do we live at the end of the world? The end of the Holocene era is marked not just by melting glaciers or epic droughts, but by the near universal disappearance of shared social enterprise: the ruling class builds walls and lunar shuttles, while the rest of us contend with the atrophy of institutional integrity and the utter abdication of providing even minimal shelter from looming disaster. The irony of the Anthropocene era is that, in a neoliberal culture of the self, it is forcing us to consider ourselves as a collective again. For those of us who are not wealthy enough to start a colony on Mars or isolate ourselves from the world, the Anthropocene ends the fantasy of sheer individualism and worldlessness once and for all. It introduces a profound sense of time and events after the so-called "end of history" and an entirely new approach to solidarity. How to Live at the End of the World is a hopeful exploration of how we might inherit the name "Anthropocene," renarrate it, and revise our way of life or thought in view of it. In his book on time, art, and politics in an era of escalating climate change, Holloway takes up difficult, unanswered questions in recent work by Donna Haraway, Kathryn Yusoff, Bruno Latour, Dipesh Chakrabarty, and Isabelle Stengers, sketching a path toward a radical form of democracy—a zoocracy, or, a rule of all of the living.





نظرات کاربران