How to be human: the manual

*از نویسنده شماره یک پرفروش FRAZZLED*

4 میلیارد سال طول کشید تا به جایی که اکنون هستیم تکامل پیدا کنیم. شکی نیست، هرکسی که این را می‌خواند، برنده بازی‌های تکاملی گرسنگی است، زیرا شما دو نفره هستید و فسیلی ندارید. این باید همه ما را به شادترین گونه های زنده تبدیل کند - بیشتر ما اینطور نیستیم، چه مشکلی پیش آمده است؟ ما شروع کرده‌ایم که با خودمان بیشتر شبیه ماشین‌ها و کمتر شبیه انسان‌ها رفتار کنیم. ما بسیار به ارتقاء چیزهایی مانند آیفون خود عادت کرده ایم: به محض اینکه آیفون جدید منتشر شد، دو بار فکر نمی کنیم، آن را کنار می گذاریم. (بسیاری از افرادی که من می شناسم اکنون در iWife4 یا iHusband8 هستند، شعار این است، اگر جدید است، بهتر است.)

ما نمی توانیم جلوی رسیدن آینده را بگیریم، مهم نیست که از چه دارویی استفاده می کنیم. اما حتی اگر تقریباً هر قسمت از ما روباتیک شود، باز هم ذهنمان را در دست خواهیم داشت، که امیدواریم بتوانیم از آن برای چیزهایی مانند شفقت استفاده کنیم، به جای تعقیب آنچه که «بهتر» است، و اگر بتوانیم انجام دهید که ما در جاده آجر زرد به سوی خوشبختی هستیم.

نوشتم...

*FROM THE NUMBER ONE BESTSELLING AUTHOR OF FRAZZLED*

It took us 4 billion years to evolve to where we are now. No question, anyone reading this has won the evolutionary Hunger Games by the fact you're on all twos and not some fossil. This should make us all the happiest species alive - most of us aren't, what's gone wrong? We've started treating ourselves more like machines and less like humans. We're so used to upgrading things like our iPhones: as soon as the new one comes out, we don't think twice, we dump it. (Many people I know are now on iWife4 or iHusband8, the motto being, if it's new, it's better.)

We can't stop the future from arriving, no matter what drugs we're on. But even if nearly every part of us becomes robotic, we'll still, fingers crossed, have our minds, which, hopefully, we'll be able use for things like compassion, rather than chasing what's 'better', and if we can do that we're on the yellow brick road to happiness.

I wrote...