How the Workers’ Parliaments Saved the Cuban Revolution: Reviving Socialism after the Collapse of the Soviet Union

گزارشی دست اول از جامعه ای که از پایین در برهه ای حساس از تاریخ بسیج شده است

چگونه< span> مجلس کارگری انقلاب کوبا را نجات داد ما را به قلب یکی از مخاطره آمیزترین و دگرگون کننده ترین لحظات در تکامل کوبا می آورد. هنگامی که اتحاد جماهیر شوروی در دهه 1990 متلاشی شد، کوبا موفق شد از سرنوشت متحد تجاری اصلی خود فرار کند. این چگونه امکان پذیر بود، به خصوص که کوبا حملات بی امان غول سرمایه داری را مستقیماً به شمال خود تحمل کرد؟ از آنجایی که تولید ناخالص داخلی بیش از یک سوم کاهش یافت و مردم کوبا کمبود بی رحمانه مواد غذایی را تحمل کردند - دوران بحران معروف به "دوره ویژه" - این کشور تلاش جمعی قابل توجهی را برای کنار آمدن با شرایط وخیم خود آغاز کرد و از گرسنگی و بیماری فرار کرد. ، مرگ و خشونت که اغلب کشورهای فقیری را که با شرایط مشابهی روبرو هستند آزار می دهد. کوبا نه تنها توانست از فروپاشی فرار کند، بلکه امید به زندگی بالا، مرگ و میر پایین نوزادان و دسترسی همگانی به بهداشت و آموزش را حفظ کرد و بسیاری از دستاوردهای انقلاب را حفظ کرد.

در مرکز این تلاش جمعی، انقلابیون مادام العمر مانند پدرو راس، کارگر ساختمانی، آموزش دهنده سوادآموزی، و فعال کارگری قرار داشتند. راس به‌عنوان رئیس فدراسیون کارگری کوبا در طول «دوره ویژه» مجموعه‌ای از «مجلس‌های کارگری» را در سراسر کشور ایجاد کرد که کشور را به مدرسه‌ای عظیم از اقتصاد و سیاست تبدیل کرد. در یک بازه زمانی 45 روزه در سال 1993، فعالان حقوق زنان، سازمان‌های کشاورزان، جنبش‌های جوانان و انجمن‌های دانشگاهی برای ده‌ها هزار جلسه گرد هم آمدند، چرخه تولید را با موفقیت احیا کردند و در نهایت تقریباً هر جنبه‌ای از زندگی در کوبا را متحول کردند. راس که برای نوشتن این گزارش مهم از آن روزها موقعیت منحصر به فردی دارد، روایتی نادر، متحرک و روی زمین از جامعه ای که از پایین بسیج شده بود، به ما ارائه کرده است که انقلاب را در زمانی که تحت حداکثر استرس قرار داشت، حمایت می کرد.

A first hand account of a society mobilized from below at a critical time in its history

How the Workers’ Parliaments Saved the Cuban Revolution brings us to the heart of one of the most precarious and transformational moments in Cuba’s evolution. As the Soviet Union fell to pieces in the 1990s, Cuba managed to evade the fate of its primary trading ally. How was this possible, especially as Cuba endured relentless attacks from the capitalist behemoth directly to its north? As the GDP plunged by over a third, and the Cuban people endured brutal food shortages— a time of crisis known as the “Special Period”— the country embarked upon a remarkable collective effort to cope with its dire circumstances and escaped the starvation, disease, death, and violence that often plague poor countries facing similar conditions. Not only did Cuba manage to evade collapse, it maintained its high life expectancy, low infant mortality, and universal access to health and education, preserving many of the gains of the revolution.

At the center of this collective effort were lifelong revolutionaries like Pedro Ross, construction worker, literacy educator, and labor activist. As head of Cuba’s labor federation throughout the “Special Period,” Ross developed a nationwide series of “Labor Parliaments” which turned the country into an immense school of economics and politics. Over a 45-day span in 1993, women’s rights activists, farmers' organizations, youth movements, and academic associations came together for tens of thousands of meetings, successfully restored the production cycle, and ultimately revolutionized nearly every aspect of life in Cuba. Singularly positioned to write this seminal account of those days, Ross has given us a rare, moving, on-the-ground account of a society mobilized from below, buttressing the Revolution when it was under maximum stress.