دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: 0
نویسندگان: Edward H. Bonekemper III
سری:
ISBN (شابک) : 1887901337, 9781887901338
ناشر: Sergeant Kirkland's Press
سال نشر: 1999
تعداد صفحات: 0
زبان: English
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 364 کیلوبایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب چگونه رابرت ای لی در جنگ داخلی شکست خورد: ایالات متحده آمریکا انقلاب آمریکا جنگ داخلی روسای جمهور آمریکا زندگینامه تاریخی خاطرات رهبران نظامی افراد برجسته کنفدراسیون آمریکا تاریخچه ایالت محلی
در صورت تبدیل فایل کتاب How Robert E. Lee Lost the Civil War به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب چگونه رابرت ای لی در جنگ داخلی شکست خورد نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
این کتاب دیدگاه کلی را به چالش می کشد که رابرت ای لی یک نابغه
نظامی بود که از شکست اجتناب ناپذیر کنفدراسیون در برابر شانس های
غیر قابل حل جلوگیری کرد. در عوض، نویسنده ادعا میکند که لی
مسئول اصلی باخت جنوب در جنگی بود که میتوانست برنده شود.
تئوری او: شمال بار فتح جنوب را بر عهده داشت، منطقهای قابل دفاع
عظیم متشکل از یازده ایالت. جنوب فقط باید برای تساوی بازی می کرد
و فقط باید اراده شمالی را برای پیروزی از بین می برد (همانطور که
شورشیان علیه نیروهای برتر در انقلاب آمریکا، تسلط کمونیست چین بر
چین و جنگ ویتنام انجام دادند). به طور خاص، جنوب باید منابع
گرانبهای نیروی انسانی خود را حفظ می کرد و شمال را متقاعد می کرد
که لینکلن را در سال 1864 برکنار کند.
در عوض، لی بی جهت به دنبال پیروزی رفت، نیروهای غیرقابل جایگزین
خود را هدر داد و ارتش خود را تضعیف کرد. آنقدر بد که شکست نظامی
اجتناب ناپذیر شد. ارتش لی در چهارده ماه اول فرماندهی او 80000
تلفات را متحمل شد - همان تعداد سربازی که او در زمان فرماندهی به
ارث برد. این دوره حیاتی جنگ از کمپین هفت روزه که در آن ارتش لی
تقریباً هر روز به مدت یک هفته دست به حمله انتحاری می زد، ادامه
یافت. دوم بول ران/ماناساس، جایی که آخرین حمله تهاجمی پرهزینه
بود. کمپین Antietam، که لی به تنهایی آن را آغاز کرد و تقریباً
به قیمت ارتشش تمام شد. فردریکزبورگ، درسی در کشتار که لی نتوانست
آن را بیاموزد. Chancellorsville، \"پیروزی\" که نبود. و در نهایت
کمپین فاجعه بار گتیزبورگ، که در آن او ارتش خود را به حمله
استراتژیک برد و به طور جدی به ابزار آینده آن آسیب وارد کرد. از
آنجایی که کنفدراسیون در بین مردان سفیدپوست در سن جنگ، از چهار
به یک بیشتر بود، استراتژی و تاکتیک تهاجمی لی انتحاری بود.
همچنین ناکامی لی در به عهده گرفتن مسئولیت میدان جنگ (مانند روز
دوم جنگ) قابل توجه است. گتیزبورگ)، نقشههای جنگی بیش از حد
پیچیده و بیاثر او (مانند کمپینهای Antietam و Seven Days)، و
دستورات مبهم و مبهم او (مانند مواردی که او را از خدمات جب
استوارت در اکثر مناطق گتیسبورگ محروم کرد).
br>علاوه بر این، این کتاب توضیح میدهد که چگونه نزدیکبینی
اول ویرجینیا لی نقش مهمی در شکستهای مهم کنفدراسیون در غرب ایفا
کرد. توجه بسیار کمی به امتناع لی از ارائه نیروهای کمکی برای
ویکسبورگ یا تنسی در اواسط سال 1863 شده است، او باعث شد جیمز
لانگ استریت تنها با یک سوم نیروهایش و هیچ یک از توپخانه خود به
چیکاماوگا برسد، ایده او برای دور کردن لانگ استریت از چاتانوگا.
درست قبل از اینکه سربازان گرانت از کنفدراسیون های بدون سرنشین
در Missionary Ridge شکسته شوند و شکست او در تقویت آتلانتا در
ماه های حساس قبل از انتخابات ریاست جمهوری 1864.
شکست نهایی لی ادامه کشتار ناامیدکننده و خونین پس از پیروزی
اتحادیه بود. با هر یک از یک سری رویدادها تضمین شده است: سقوط
آتلانتا، انتخاب مجدد لینکلن، و سقوط پترزبورگ و ریچموند.
این کتاب همچنین رفتار مورخان با لی، از جمله خدایی شدن او توسط
لی را بررسی می کند. ژنرال های شکست خورده کنفدراسیون، مانند
Jubal A. Early و ویلیام نلسون پندلتون، تلاش کردند تا شهرت خود
را احیا کنند و غرور جنوب را از طریق ایجاد افسانه از دست رفته
بازگردانند.
خوانندگان و شنوندگان بی طرف نیستند. درباره این نقد گزنده از
قهرمان The Lost Cause.
This book challenges the general view that Robert E. Lee was a
military genius who staved off inevitable Confederate defeat
against insurmountable odds. Instead, the author contends that
Lee was primarily responsible for the South's loss in a war it
could have won.
His theory: The North had the burden of conquering the South, a
huge defensible area consisting of eleven states. The South
only had to play for a tie and only had to wear down the
northern will to win (as insurgents did against superior forces
in the American Revolution, the Chinese Communist takeover of
China, and the Vietnam War). Specifically, the South had to
hold on to its precious manpower resources and convince the
North to vote Lincoln out of office in 1864.
Instead, Lee unnecessarily went for the win, squandered his
irreplaceable troops, and weakened his army so badly that
military defeat became inevitable. Lee's army took 80,000
casualties in his first fourteen months of command-the same
number of troops he inherited when he took command. This
crucial period of the war extended from the Seven Days'
Campaign, in which Lee's army went on the suicidal offensive
almost every day for a week; Second Bull Run/Manassas, where
the final offensive charge was costly; the Antietam Campaign,
which Lee initiated on his own and almost cost him his army;
Fredericksburg, a lesson in slaughter that Lee failed to learn;
Chancellorsville, the "victory" that wasn't; and finally the
disastrous Gettysburg Campaign, in which he took his army on
the strategic offensive and seriously damaged its future
utility. With the Confederacy outnumbered four-to-one in white
men of fighting age, Lee's aggressive strategy and tactics
proved to be suicidal.
Also noteworthy are Lee's failure to take charge of the
battlefield (such as the second day of Gettysburg), his overly
complex and ineffective battle-plans (such as the Antietam and
Seven Days' campaigns), and his vague and ambiguous orders
(such as those that deprived him of Jeb Stuart's services for
most of Gettysburg).
Furthermore, the book describes how Lee's Virginia-first myopia
played a major role in crucial Confederate failures in the
West. Too little attention has been paid to Lee's refusals to
provide reinforcements for Vicksburg or Tennessee in mid-1863,
his causing James Longstreet to arrive at Chickamauga with only
a third of his troops and none of his artillery, his idea to
move Longstreet away from Chattanooga just before Grant's
troops broke through the undermanned Confederates at Missionary
Ridge, and his failure to reinforce Atlanta in the critical
months before the 1864 Presidential election.
Lee's final failure was his continuing the hopeless and bloody
slaughter after Union victory had been ensured by each of a
series of events: the fall of Atlanta, the reelection of
Lincoln, and the fall of Petersburg and Richmond.
This book also explores historians' treatment of Lee, including
the deification of him by failed Confederate generals, such as
Jubal A. Early and William Nelson Pendleton, attempting to
resurrect their own reputations and restore the pride of the
South through creation of the Myth of the Lost Cause.
Readers and listeners are not neutral about this stinging
critique of the hero of The Lost Cause.