Host Specialization in the World Agromyzidae (Diptera)

حشرات گیاهخوار نشان دهنده حشرات بسیار خاصی هستند که واقعاً به محدوده گیاه میزبان آنها تعلق ندارند. این ممکن است گروهی از موجودات باشد. اولاً، تعداد آنها منجر به نتیجه‌گیری‌های اشتباهی می‌شود، به‌ویژه در مناطقی که بیش از یک چهارم همه گونه‌های اخیر را تشکیل می‌دهند (مثلاً جایی که تنها مشاهدات کمی امکان‌پذیر بوده است، همچنین قارچ‌ها، جلبک‌ها و میکروب‌ها را نیز در بر می‌گیرد) و همراه با مواردی که در مورد گونه‌های غیر معمول حشرات وجود دارد. . چهارم، گیاهان سبزی که از آنها تغذیه می‌کنند، اکثریت بزرگ (4/99%) گونه‌های آگرومیزید را تشکیل می‌دهند که نیمی از تمام گونه‌های زنده‌ای که تاکنون شرح داده شده‌اند. مطالعه شده درجه بالایی از تخصص میزبان را نشان می دهد ثانیا، اکثریت قریب به اتفاق آنها بسیار نشان می دهد که این حشرات را به ویژه برای تخصص گیاه میزبان باریک مناسب می کند، یعنی آنها ملاحظات طبقه بندی- فیلوژنتیک را تغذیه می کنند. فقط روی یک یا چند گیاه که عمدتاً نزدیک به هم هستند، با چنین حجم عظیمی از داده ها، ممکن است گونه ها، مشخصه ای که جی. اچ. فابر را به سمت elab سوق داد، وسوسه انگیز است تا به مفهوم غریزه گیاه شناسی "حشرات" نتیجه گیری کند. یک sions. با این حال، نویسنده در قرن پیش بسیار مراقب بوده است. انجام این کار.

Phytophagous insects represent a very particular not really belong to their host plant range. This may group of organisms. Firstly, their number amounts lead to mistaken conclusions especially in regions to more than one quarter of all recent species (ex­ where only few observations were possible, as well cluding fungi, algae and microbes) and together with as in the case of uncommon insect species. Fourthly, the green plants on which they feed they form al­ the great majority (99. 4%) of the agromyzid species most one half of all living species described so far. studied show a high degree of host specialization Secondly, their overwhelming majority shows very which makes these insects especially suitable for narrow host plant specialization, that is they feed taxonomic-phylogenetic considerations. only on one or a few, mostly closely related plant With such an enormous amount of data, it may species, a characteristic that led J. H. Fabre to elab­ have been tempting to draw far-reaching conclu­ orate the notion of the 'insects' botanical instinct' a sions. However, the author has been very careful in century ago. doing this.