Hopkins and Heidegger

هاپکینز و هایدگر کاوش جدیدی از شعرهای جرارد مانلی هاپکینز از طریق آثار مارتین هایدگر است. برایان ویلمز به شکلی رادیکال‌تر استدلال می‌کند که کار هاپکینز چیزی جز پیشنهاد راه‌حل‌هایی برای تعدادی از پرسش‌های حل‌نشده درباره نوشته‌های بعدی هایدگر نیست و مفاهیم هر دو نویسنده را فراتر از زمینه‌های محلی‌شان زنده می‌کند. ویلمز تعدادی از مقاطع بین شعر و اندیشه هاپکینز و فلسفه هایدگر را بررسی می کند. در حالی که هیچ‌یک از نویسنده‌ها هرگز مستقیماً به آثار دیگری نپرداخته‌اند - هاپکینز در سالی که هایدگر متولد شد، در سال 1899 درگذشت، و هایدگر هرگز افکار خود را در مورد شعر به ویکتوریایی‌ها معطوف نکرد - تعدادی از شباهت‌ها بین این دو مورد توجه قرار گرفته است، اما هرگز آشکار نشد. خوانش ویلمز از این مقاطع متقاطع بر مفاهیم هاپکینز از «درون» و «تحریک» و حول خوانش هایدگر از تخصیص (Ereignis) و چهارگانه (das Geviert) متمرکز است. این مطالعه برای محققان و فارغ التحصیلان ادبیات ویکتوریایی و فلسفه قاره ای جالب خواهد بود.

Hopkins and Heidegger is a new exploration of Gerard Manley Hopkins' poetics through the work of Martin Heidegger. More radically, Brian Willems argues that the work of Hopkins does no less than propose solutions to a number of hitherto unresolved questions regarding Heidegger's later writings, vitalizing the concepts of both writers beyond their local contexts. Willems examines a number of cross-sections between the poetry and thought of Hopkins and the philosophy of Heidegger. While neither writer ever directly addressed the other's work - Hopkins died the year Heidegger was born, 1899, and Heidegger never turns his thoughts on poetry to the Victorians - a number of similarities between the two have been noted but never fleshed out. Willems' readings of these cross-sections are centred on Hopkins' concepts of 'inscape' and 'instress' and around Heidegger's reading of both appropriation (Ereignis) and the fourfold (das Geviert). This study will be of interest to scholars and postgraduates in both Victorian literature and Continental philosophy.