Hope: The Politics of Optimism

نقشه‌ای رنگارنگ از تضاد کنونی بین بدبینی و خوش‌بینی در سیاست و نظریه غربی، Hope تلاش می‌کند تاریخ عمیق و ضرورت معاصر امیدواری سیاسی را آشکار کند.

از قرن هفدهم با اسپینوزا، ورثام داستان مغالطه‌ها و بینش‌های مختلف بدبینی و خوش‌بینی را در قرن هجدهم با کمک کانت و ولتر تا نوشته‌های نیهیلیستی معروف نیچه و آثار متفکرانی مانند بنجامین، آرنت، کریستوا و فانون در قرن بیستم (به نام چند مورد). او اهمیت معاصر ایده‌هایی مانند تأیید، حاکمیت، خشونت، درمان، اگزیستانسیالیسم و ​​البته مفهوم اغلب بدخواهانه «امیدگرایی» را بررسی می‌کند تا سیاست خوش‌بینی ایجاد کند که از دام‌های پذیرش غیر انتقادی وضعیت موجود یا جدیدترین ایده سیاسی

فصل‌های کوتاهی که به شیوه‌ای روایی جذاب نوشته شده‌اند، خواننده را قادر می‌سازد تا داستان خوش‌بینی سیاسی در 4 قرن گذشته را دنبال کند و الهام‌بخش شیوه‌ای جدید از تفکر درباره کاربردهای دگرگون‌کننده امیدواری باشد.

A colourful map of the current conflict between pessimism and optimism in Western politics and theory, Hope attempts to reveal both the deep history and contemporary necessity of political hopefulness.

Starting in the 17th century with Spinoza, Wortham tells the story of the various fallacies and insights of pessimism and optimism through the 18th century with the help of Kant and Voltaire through to the famously nihilistic writings of Nietzsche and the 20th century works of thinkers such as Benjamin, Arendt, Kristeva and Fanon (to name but a few). He explores the contemporary significance of ideas such as affirmation, sovereignty, violence, therapy, existentialism and, of course, the oft maligned notion of 'hopefulness' to create a politics of optimism which avoids the pitfalls of uncritical acceptance of the status quo or the newest political idea.

Short chapters written in an engaging narrative manner enable the reader to follow the story of political optimism over the last 4 centuries inspiring a new way of thinking about the transformative uses of hopefulness.