Honour Among Men and Nations: Transformations of an Idea

به نظر هیچ گروهی که مورد تحلیل جامعه‌شناختی و سیاسی قرار می‌گیرد، افتخار بیش از ارتش مهم نیست. ایده آنها در مورد آن معمولاً به عنوان برترترین و قابل تقلید پذیرفته شده است تا حد محدودی که شرایط و اهداف مختلف در زندگی غیر نظامی اجازه می دهد.

انحطاط این مفهوم و قلمرو عمومی در موضوع این کتاب بر اساس سخنرانی‌های جوآن گودمن در دانشگاه غربی انتاریو در سال 1981 است.

بهترین با کشف، در عصر انقلاب‌های آمریکا و فرانسه آغاز می‌شود. ، ملت به عنوان عالی ترین هدف خدمت شریف. او به این موضوع می پردازد که چگونه ملی گرایی و دموکراسی در طول قرن نوزدهم با هم پیش رفتند تا این عقیده را سخت تر کنند و پایه های آن را گسترش دهند، به طوری که آنچه قبلاً رمزی برای اشراف زادگان بود به یک رمز محبوب برای میهن پرستان تبدیل شد.

او دریافت که، در علیرغم طبیعی بودن تاریخی و حتی اجتناب ناپذیر بودن ناسیونالیسم، جریان متضاد متعاقب و اصلاحی آن، انترناسیونالیسم، اصل بسیار جذاب تری است. در انترناسیونالیسم، سنت تفکر و فعالیت جهانی و فراملی، بی‌تأثیر از احساسات ناسیونالیسم و ​​انتقاد از آن‌ها به‌خاطر انسانیت و صلح، میدان بزرگ‌تری را برای خدمت شرافتمندانه می‌داند - تعهد شرافت به خدمت به نوع بشر. p>

Best بر برخی از اپیزودها و ارزش های تاریخی آشنا نور جدیدی می اندازد و زمینه های پرباری را برای مطالعه آینده پیشنهاد می کند.

To no group subject to sociological and political analysis has honour seemed to matter more than to the military. Their idea of it has commonly been accepted as the most superior, open to emulation to the limited extent that different circumstances and purposes in non-military life permit.

The degeneration of this concept and of the public realm in which honour’s obligations have to be observed is the subject of this book, based on the 1981 Joanne Goodman Lectures at the University of Western Ontario.

Best begins with the discovery, in the age of the American and French revolutions, of the nation as the supreme object of honourable service. He discusses how nationalism and democracy marched together through the nineteenth century to harden this creed and broaden its base, so that what had previously been a code for noblemen became a popular code for patriots.

He finds that, in spite of the historical naturalness, even inevitability, of nationalism, its ensuing and corrective counter-current, internationalism, is a much more appealing principle. In internationalism, a tradition of cosmopolitan, transnational thought and activity, unmoved by the passions of nationalism and critical of them on the grounds of humanity and peace, he perceives a greater field for honourable service—honour’s obligation to the service of mankind.

Best casts new light upon some familiar historical episodes and values and suggests fruitful fields for future study.