Honeybees and Wax: An Experimental Natural History

\"به جای خاک و زهر ترجیح دادیم که کندوهایمان را پر از عسل و موم کنیم و بدین ترتیب بشر را با دو نجیب‌ترین چیزها یعنی شیرینی و نور تجهیز کنیم. با توجه به گفته سوئیفت، این مجموعه به عنوان پوشش جامعی از ادبیات کوچکی در مورد سنتز و ترشح موم زنبور عسل، توضیح آن در شانه ها و عواملی که بر اجرای این فرآیندها توسط زنبورهای عسل تأثیر می گذارد ارائه شده است. تدوین هر جنبه ای از زیست شناسی یک حیوان با اهمیت کشاورزی به معنای غربال کردن مشاهدات و آزمایش های بی شمار قرن هاست که در ادبیات عامیانه به ما رسیده است. بدیهی است که جنگ‌ها و زبان‌ها به عنوان موانعی برای انتشار دانش در مورد زنبورهای عسل عمل کرده‌اند. بنابراین، توجه ویژه ای به اولویت کشف و اهمیت متنی آن شده است. من تلاش کرده ام که داده ها را بیش از حد تفسیر نکنم و به آثار نویسندگان اجازه بدهم خودشان صحبت کنند. من همچنین سعی کرده‌ام برخی از شکاف‌های واضح‌تر را در دانش خود از زنبورهای عسل در رابطه با موم نشان دهم و با کمک اکتشافات انجام شده بر روی حیوانات و گیاهان دیگر، مسیرهایی را برای اینکه کجا می‌توانیم ادامه دهیم، پیشنهاد کنم. این کار برای یادآوری بی‌توجهی عمومی ما به بیولوژی موم زنبور عسل به زنبورهای چاشنی‌دار انجام شد، زیرا از نظر تاریخی کمتر از یک درصد از ادبیات زنبورداری را تشکیل می‌دهد.

"Instead of dirt and poison we have rather chosen to fill our hives with honey and wax; thus furnisning mankind with the two noblest of things, which are sweetness and light". Mindful of Swift's dictum, this compilation is offered as an exhaustive coverage of a smallish literature on the synthesis and secretion of beeswax, its elaboration into combs and the factors which bear on the execution of these processes by honeybees. To codify any aspect of the biology of an animal of agricultural importance is to sift through myriad observations and experiments, centuries old, that come down to us enshrouded in the folk literature. It is evident that wars and languages have also acted as barriers to the dissemination of knowledge about honeybees. Thus, particular care has been given to the primacy of discovery and its con­ textual significance. I have endeavoured to not over-interpret data and to allow the authors' works to speak for themselves. I have also tried to indicate some of the more obvious gaps in our knowledge of honeybees in relation to wax and to suggest some directions as to where we might proceed, aided by discoveries made on other animals and plants. This was done to remind the seasoned bee-hand of our general neglect of beeswax biology, historically constituting less than a percentage point of the apicultural literature.