Homöopathie neu gedacht: Was Patienten wirklich hilft

همیوپاتی بیش از 200 سال قدمت دارد و هنوز هم امروزه هجوم بی‌وقفه‌ای دارد. بسیاری از بیماران و درمانگران به "روش درمانی جایگزین" سوگند یاد می کنند که اکنون توسط بسیاری از شرکت های بیمه درمانی نیز بازپرداخت می شود. منتقدان این را کاملاً غیرقابل درک می‌دانند - برای آنها مدت‌هاست که مشخص شده است که هومیوپاتی به طرز ناامیدکننده‌ای غیرعلمی است و در بهترین حالت دارای اثر دارونما است.

مواضع موافقان و مخالفان به همان اندازه آشتی ناپذیر به نظر می رسد. ناتالی گرام - در عین حال یک پزشک علمی و هومیوپات باز - در کتاب معتبر خود تلاش می کند تا یک پل (سررسید) بسازد. این به سوالات هیجان انگیز پاسخ می دهد: از ساختار مفهومی هومیوپاتی در پزشکی قرن بیست و یکم چه باقی مانده است؟ واقعا چگونه کار می کند؟ کدام بخش از نظریات هانمن را امروزه می‌توانیم با وجدان راحت به نفع بیماران به کار ببریم؟ اما هومیوپاتی در کجا محدودیت دارد و آیا واقعاً باید نقادانه آن را دید و ارزیابی کرد؟

Die Homöopathie ist über 200 Jahre alt und erfährt auch heute noch einen ungebrochenen Zustrom. Viele Patienten und Therapeuten schwören auf die „alternative Heilmethode“, die mittlerweile auch von vielen Krankenkassen erstattet wird. Kritikern erscheint dies völlig unverständlich – ist für sie doch längst klar, dass die Homöopathie hoffnungslos unwissenschaftlich ist und allenfalls einen Placebo-Effekt zu bieten hat.

Die Positionen von Befürwortern und Gegnern scheinen ebenso unverrückbar wie unvereinbar. Natalie Grams – zugleich naturwissenschaftliche Ärztin und offene Homöopathin – bemüht sich in ihrem authentischen Buch um einen (überfälligen) Brückenschlag. Sie beantwortet spannende Fragen: Was bleibt in einer Medizin des 21. Jahrhunderts übrig von dem Gedankengebäude der Homöopathie? Wie wirkt sie wirklich? Welche Teile von Hahnemanns Theorien können wir auch heute noch guten Gewissens zum Nutzen der Patienten anwenden? Wo aber hat die Homöopathie Grenzen und muss in der Tat kritisch betrachtet und bewertet werden?