دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: Colección Filosofía e historia نویسندگان: Giorgio Agamben, Mercedes Ruvituso سری: Homo Sacer I ISBN (شابک) : 9874159022, 9789874159021 ناشر: Buenos Aires: Adriana Hidalgo editora سال نشر: 2017 تعداد صفحات: 308 زبان: Spanish فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 11 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Homo sacer: El poder soberano y la vida desnuda به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب هومو ساسر: قدرت حاکم و زندگی برهنه نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
کار جورجیو آگامبن، یکی از مهمترین و اصیلترین فیلسوفان
ایتالیا، مبتنی بر دانش غیر معمول در سنتهای کلاسیک فلسفه و
بلاغت، دستور زبانهای اواخر دوران باستان، الهیات مسیحی و فلسفه
مدرن است. اخیراً آگامبن شروع به هدایت تفکر خود به ساختار
اجتماعی و برخی نتایج ملموس و اخلاقی-سیاسی در مورد وضعیت جامعه
امروزی و جایگاه فرد در آن کرده است.
در< هدف آگامبن i>Homo Sacer این است که مسئله امکان، توان
و قدرت محض را با مسئله اخلاق سیاسی و اجتماعی در بستری که اخلاق
سیاسی و اجتماعی پایه دینی، متافیزیکی و فرهنگی قبلی خود را از
دست داده است، پیوند دهد. آگامبن با اقتباس از تحلیل پراکنده فوکو
از بیوپولیتیک، با وسعت، شدت و دقت فراوان حضور پنهان یا ضمنی یک
ایده از زیست سیاست را در تاریخ نظریه سیاسی سنتی بررسی می کند.
او استدلال می کند که از اولین رساله های نظریه سیاسی، به ویژه در
تصور ارسطو از انسان به عنوان یک حیوان سیاسی، و در طول تاریخ
تفکر غرب در مورد حاکمیت (چه پادشاه یا دولت)، مفهومی از حاکمیت
به عنوان قدرت بر زندگی " ضمنی است.
دلیل اینکه صرفاً ضمنی باقی میماند، به عقیده آگامبن، به نحوه
جدا نشدن امر مقدس یا ایده تقدس از ایده حاکمیت مربوط میشود.
آگامبن با تکیه بر ایده کارل اشمیت در مورد موقعیت حاکم به عنوان
استثنایی از قوانینی که از آن محافظت می کند، و بر اساس تحقیقات
انسان شناختی که پیوند نزدیک امر مقدس و تابو را آشکار می کند،
شخص مقدس را به عنوان فردی که می توان کشته شد و در عین حال
قربانی نشد، تعریف می کند. پارادوکسی که او در وضعیت فردی مدرن
زندگی میکند که در سیستمی زندگی میکند که بر «زندگی برهنه» جمعی
همه افراد کنترل دارد، مؤثر میبیند.
The work of Giorgio Agamben, one of Italy’s most important and
original philosophers, has been based on an uncommon erudition
in classical traditions of philosophy and rhetoric, the
grammarians of late antiquity, Christian theology, and modern
philosophy. Recently, Agamben has begun to direct his thinking
to the constitution of the social and to some concrete,
ethico-political conclusions concerning the state of society
today, and the place of the individual within it.
InHomo Sacer, Agamben aims to connect the problem of
pure possibility, potentiality, and power with the problem of
political and social ethics in a context where the latter has
lost its previous religious, metaphysical, and cultural
grounding. Taking his cue from Foucault’s fragmentary analysis
of biopolitics, Agamben probes with great breadth, intensity,
and acuteness the covert or implicit presence of an idea of
biopolitics in the history of traditional political theory. He
argues that from the earliest treatises of political theory,
notably in Aristotle’s notion of man as a political animal, and
throughout the history of Western thinking about sovereignty
(whether of the king or the state), a notion of sovereignty as
power over “life” is implicit.
The reason it remains merely implicit has to do, according to
Agamben, with the way the sacred, or the idea of sacrality,
becomes indissociable from the idea of sovereignty. Drawing
upon Carl Schmitt’s idea of the sovereign’s status as the
exception to the rules he safeguards, and on anthropological
research that reveals the close interlinking of the sacred and
the taboo, Agamben defines the sacred person as one who can be
killed and yet not sacrificed—a paradox he sees as operative in
the status of the modern individual living in a system that
exerts control over the collective “naked life” of all
individuals.