Holding Their Breath: How the Allies Confronted the Threat of Chemical Warfare in World War II

حفظ نفس نشان می‌دهد که بریتانیا، ایالات متحده و کانادا تا چه حد به عبور از خط قرمزی که استفاده از سلاح‌های شیمیایی را در طول جنگ جهانی دوم محدود می‌کرد، نزدیک شده‌اند. برخلاف جنگ جهانی اول، متخاصمان در طول جنگ جهانی دوم به طور منظم گاز سمی منتشر نکردند. با این حال، تهدید احتمالی جنگ شیمیایی به طور قابل توجهی بر اقدامات و نگرش این سه کشور تأثیر گذاشت، زیرا آنها جمعیت خود را برای جنگ آماده می کردند، اتحادهای دیپلماتیک و نظامی خود را میانجیگری می کردند و تلاش می کردند از هویت و حاکمیت ملی خود دفاع کنند.

داستان سلاح‌های شیمیایی و جنگ جهانی دوم در دوران بین‌جنگ آغاز می‌شود، زیرا سیاستمداران و شهروندان به طور یکسان از ممنوعیت، مقاومت و در نهایت آماده‌سازی برای استفاده از گاز در جنگ بعدی حمایت می‌کردند. M. Girard Dorsey از طریق تحقیقات گسترده در آرشیوهای چند ملیتی و ادبیات تاریخی نشان می دهد که اگرچه گاز سمی به ندرت در میدان جنگ در جنگ جهانی دوم منتشر شد، کارشناسان و همچنین افراد عادی زمان و انرژی قابل توجهی را به استفاده بالقوه این سلاح اختصاص دادند. آنها جنگ شیمیایی را منسوخ یا تابو نمی دانستند.

گاز سمی یک سلاح تأثیرگذار در جنگ جهانی دوم بود، حتی اگر به روش سنتی به کار گرفته نمی شد، و کنترل تسلیحات، به دلایل مختلف، کارساز بود. بنابراین، آنچه اتفاق نیفتاده است به همان اندازه مهم است که اتفاق افتاده است. نفس نگه داشتن با بازکردن دیپلماسی جنگ جهانی دوم و استفاده از سلاح‌های شیمیایی به روشی جدید، بینشی در مورد این پتانسیل‌ها فراهم می‌کند.

Holding Their Breath uncovers just how close Britain, the United States, and Canada came to crossing the red line that restrained chemical weapon use during World War II. Unlike in World War I, belligerents did not release poison gas regularly during the Second World War. Yet, the looming threat of chemical warfare significantly affected the actions and attitudes of these three nations as they prepared their populations for war, mediated their diplomatic and military alliances, and attempted to defend their national identities and sovereignty.

The story of chemical weapons and World War II begins in the interwar period as politicians and citizens alike advocated to ban, to resist, and eventually to prepare for gas use in the next war. M. Girard Dorsey reveals, through extensive research in multinational archives and historical literature, that although poison gas was rarely released on the battlefield in World War II, experts as well as lay people dedicated significant time and energy to the weapon's potential use; they did not view chemical warfare as obsolete or taboo.

Poison gas was an influential weapon in World War II, even if not deployed in a traditional way, and arms control, for various reasons, worked. Thus, what did not happen is just as important as what did. Holding Their Breath provides insight into these potentialities by untangling World War II diplomacy and chemical weapons use in a new way.