دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Edmond Dantès
سری: Saggi
ISBN (شابک) : 8868300117, 9788868300111
ناشر: Imprimatur
سال نشر: 2013
تعداد صفحات: 0
زبان: Italian
فرمت فایل : AZW3 (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 144 کیلوبایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Ho sentito Aldo Moro che piangeva به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب صدای گریه آلدو مورو را شنیدم نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
یادبود دراماتیک پروسپرو گالیناری، نگهبان آلدو مورو در 55 روز حبس او. دوست قدیمی او، ادموند دانتس، که وظیفه نگهبانی نسخه خطی تا زمان رسیدن به آن زمان به او سپرده شده بود، نثر نامطمئن «دهقان در کلان شهر» را به ایتالیایی خوب ارائه کرد، همانطور که خود گالیناری خود را می نامید و امروز سرانجام، پس از فوت نویسنده آن تصمیم به انتشار آن گرفته می شود. در زیر چند گزیده فوق العاده را پیش بینی می کنیم. واقعیت یا غیرمعمول؟ «اخبار شرم آور است. دارند مغز مردم را شستشو می دهند. با گوش دادن به آنها به نظر می رسد که تمام ایتالیا پشت بنرهای دموکرات مسیحی صف کشیده اند! و حتی PCI نگرشی به خود گرفته است که فراتر از منفی ترین پیش بینی های ما است. اما چگونه؟ ما بالاخره کاری را انجام دادیم که حزب کمونیست سال ها و سال ها تبلیغ می کرد. یکی از نمادهای ظلم را برای پاسخگویی به گناه خود در برابر مردم فرا خوانده ایم! به جای \"واحد\" اکنون می نویسند که ما یک باند قاتلان مبتذل هستیم. پس لنین هم قاتل بود؟ \"می دانستم که این لحظه فرا خواهد رسید. من آن را در ذهنم تصور کردم، در ماه ها، هفته ها و روزهایی که قبل از اقدام نظامی ما از طریق فانی بود. من آن را می دانستم، اما، مثل همیشه، واقعیت با انتظارات متفاوت است». «فکر میکنم بهطور دقیق گفتم: نه، هیچکس نجات پیدا نکرد. و دوباره پشتم را برگرداندم، روی زانوهایم نشستم تا از آنجا خارج شوم. و آن موقع بود که از سوراخ سر خوردم تا دوباره وارد آپارتمان شوم، آن را شنیدم. صدای گریه آلدو مورو را شنیدم».\r\n\r\nپروسپرو گالیناری، عضو بریگاد سرخ، زندانبان و یکی از عاملان قتل آلدو مورو، به طور مخفیانه دفتر خاطراتی داشت که در آن با تب و تاب روزهای آدم ربایی را یادداشت می کرد. حالا پس از مرگ او، به لطف ادموند دانتس، بالاخره می توان این سند تکان دهنده را خواند.
Il drammatico memoriale del brigatista Prospero Gallinari, custode di Aldo Moro nei 55 giorni della sua prigionia. Il suo vecchio amico Edmond Dantès, a cui il manoscritto è stato affidato con l’incarico di custodirlo fino a che i tempi fossero stati maturi, ha reso in buon italiano la prosa incerta del “contadino nella metropoli”, come Gallinari stesso si definiva e oggi, finalmente, alla scomparsa del suo autore, si decide a pubblicarlo. Anticipiamo di seguito alcuni straordinari estratti. Realtà o apocrifo? «I tg sono vergognosi. Stanno facendo il lavaggio del cervello al popolo. A sentirli, sembra che l’Italia intera sia schierata dietro le bandiere della Democrazia cristiana! E anche il Pci ha assunto un atteggiamento che va oltre le nostre previsioni più negative. Ma come? Noi abbiamo fatto, finalmente, quello che il Partito comunista per anni e anni ha predicato. Abbiamo chiamato uno dei simboli dell’oppressione a rispondere delle sue colpe davanti al popolo! Invece sull’“Unità” ora scrivono che siamo una banda di volgari assassini. Allora era un assassino anche Lenin?» «Io lo sapevo che questo momento sarebbe arrivato. Lo immaginavo nella mia mente, nei mesi, nelle settimane e nei giorni che hanno preceduto la nostra azione militare in via Fani. Lo sapevo, eppure, come sempre, la realtà è diversa dalle aspettative». «Credo di aver detto, per la precisione: no, non si è salvato nessuno. E ho voltato di nuovo le spalle, piegandomi sulle ginocchia per andarmene da lì. Ed è stato allora, mentre mi infilavo nel buco per rientrare nell’appartamento, che l’ho sentito. Ho sentito Aldo Moro che piangeva». Prospero Gallinari, brigatista, carceriere e uno degli esecutori dell’omicidio di Aldo Moro, teneva segretamente un diario su cui ha appuntato febbrilmente i giorni del rapimento. Ora, dopo la sua morte, grazie a Edmond Dantès, è finalmente possibile leggere questo sconvolgente documento.