History of Research on Tumor Angiogenesis

در سال 1971، جی فولکمن در "مجله پزشکی نیوانگلند" فرضیه ای را منتشر کرد که رشد تومور وابسته به رگ زایی است. فولکمن این مفهوم را معرفی کرد که تومورها احتمالاً مولکول‌های قابل انتشاری ترشح می‌کنند که می‌توانند رشد رگ‌های خونی جدید را به سمت تومور تحریک کنند و اینکه عروق جدید تومور ممکن است توسط مهارکننده‌های رگ‌زایی جلوگیری یا قطع شود. تومورهای جامد و هماتولوژیک از یک فاز آواسکولار و یک فاز عروقی بعدی تشکیل شده اند. با فرض اینکه این بستگی به آزاد شدن عوامل رگ زایی دارد، کسب قابلیت رگ زایی را می توان به عنوان بیانی از پیشرفت از تبدیل نئوپلاستیک به رشد و متاستاز تومور در نظر گرفت. زمینه آنتی آنژیوژنز برای ایجاد ترکیبات درمانی جدید برای تعدیل عروق خونی جدید در رشد تومور. در سال 2004، آواستین (Bevacizumab)، یک آنتی بادی مونوکلونال ضد VEGF انسانی، اولین مهارکننده رگزایی بود که توسط سازمان غذا و دارو برای درمان سرطان کولورکتال تأیید شد. در حال حاضر، تخمین زده شده است که بیش از 20000 بیمار سرطانی در سراسر جهان شکل آزمایشی درمان ضد رگ زایی را دریافت کرده اند.

این کتاب شرحی تاریخی از ادبیات مربوطه ارائه می دهد. همچنین بر نقش حیاتی و پارادایماتیک رگ زایی به عنوان یک فرآیند بیولوژیکی و اهمیت رویکرد ضد رگ زایی برای درمان تومورها تاکید می کند.

In 1971, J. Folkman published in the "New England Journal of Medicine" a hypothesis that tumor growth is angiogenesis-dependent. Folkman introduced the concept that tumors probably secrete diffusible molecules that could stimulate the growth of new blood vessels toward the tumor and that the resulting tumor neovascularization could conceivably be prevented or interrupted by angiogenesis inhibitors. Solid and haematological tumors consist of an avascular and a subsequent vascular phase. Assuming that this depends on the release of angiogenic factors, acquisition of angiogenic capability can be seen as an expression of progression from neoplastic transformation to tumor growth and metastasis.

Beginning in the 1980's, the biopharmaceutical industry began exploiting the field of antiangiogenesis for creating new therapeutic compounds for modulating new blood vessels in tumor growth. In 2004, Avastin (Bevacizumab), a humanized anti-VEGF monoclonal antibody, was the first angiogenesis inhibitor approved by the Food and Drug Administration for the treatment of colorectal cancer. At present, it has been estimated that over 20,000 cancer patients worldwide have received experimental form of antiangiogenic therapy.

This book offers a historical account of the relevant literature. It also emphasizes the crucial and paradigmatic role of angiogenesis as a biological process and the significance of antiangiogenic approach for the treatment of tumors.