History, Empathy and Conflict

این کتاب استدلال می‌کند که فرهنگ عامه در یک انقلاب خاموش از تأکید بر قهرمانان تاریخ به قربانیان آن تغییر شکل داده است. در حالی که میدان‌ها و ایستگاه‌های شهر در قرن نوزدهم پس از پیروزی‌های نظامی نامگذاری شدند، اکنون فرودگاه‌های مشابه به نام قربانیان خشونت نامگذاری شده‌اند. زمانی که گزارش های جنگ بر رهبری ژنرال ها و شجاعت نیروها متمرکز بود، اکنون بیشتر در مورد تلفات، پناهندگان و ویرانی است. تاریخ، همدلی و تضاد پیامدهای دیپلماتیک چنین انقلابی را در حساسیت بررسی می کند. بسیاری از دولت ها با عذرخواهی از اقدامات تاریخی کشورشان پاسخ داده اند. تدریس تاریخ در مدارس گاهی اوقات برای منعکس کردن تاکید جدید و ایجاد اعتماد بین ملت ها و احترام به اقلیت های داخلی تجدید نظر شده است. یکی از دلایل این تغییرات، دشواری یا عدم امکان جبران اشتباهات گذشته است. اما رسانه‌ها و دولت‌ها می‌توانند از تاریخ برای توجیه مداخله برای محافظت از قربانیان جنگ‌های داخلی استفاده کنند تا خود قربانی دیده شوند. تفسیر گذشته همیشه دشوار است، اما اساس همه تصمیمات ما است و همه نهادها سعی می کنند آن را به راحتی خود تغییر دهند. همدردی با قربانیان تاریخ یک پیشرفت اخلاقی بزرگ است، اما کشورهای ناراضی می توانند از آن برای توجیه سیاست های تجدیدنظرطلبانه خود استفاده کنند و با انتخاب رئیس جمهور ترامپ در سال 2016، همه قدرت های بزرگ ادعا می کنند که قربانیان تاریخ هستند.

This book argues that popular culture has been transformed in a silent revolution from emphasising history’s heroes to its victims. While city squares and stations were named in the nineteenth century after military victories, now the equivalent airports are named after the victims of violence. Where war reports used to focus on the leadership of the generals and the bravery of the troops, now they are mostly about casualties, refugees and destruction. History, Empathy and Conflict examines the diplomatic consequences of such a revolution in sensibility. Many governments have responded by apologising for their country’s historic actions. History teaching in schools has sometimes been revised to reflect the new emphasis and to build confidence between nations and respect for domestic minorities. Not least of the reasons for these changes is the difficulty or impossibility of making restitution for past wrongs. But history can also be used by the media and governments to justify intervention to protect victims of civil wars only to come to be seen as victimisers themselves. The past is always difficult to interpret but is the basis of all our decisions and all institutions try to twist it to their own convenience. Sympathy with history’s victims is a great moral advance but it can be used by dissatisfied nations to justify their revisionist policies and with the election of President Trump in 2016, all the Great Powers claim to be history’s victims.