History as a Social Science: An Essay on the Nature and Purpose of Historical Studies

این مقاله از تلاشی برای یافتن پاسخ به مشکلاتی که اساساً در جست‌وجوی تاریخی ذاتی هستند، شکل گرفته است. در میان اومانیست ها، ابهامی در مفاهیم رایج است که بارها ترجمه طرز تفکر ما را به اصطلاحات علوم طبیعی یا بالعکس دشوار یا غیرممکن می کند. گاهی به نظر می رسد که مطالعات انسان گرایانه به جای بخشی از دنیای طبیعی که همه ما در آن زندگی می کنیم، دنیایی برای خود هستند. تا کی می توانیم به این باور ادامه دهیم که انواع مختلف دانش وجود دارد. اضافه می شود: احساس فوریت در مورد مشکلات فرهنگی که اغلب حل آنها به آینده واگذار می شود. تاریخ، آن طور که برخی از دانشمندان علوم طبیعی معتقدند، موضوعی بدون پیامد عملی نیست. این یک عامل بدخیم در درگیری های سیاسی و اجتماعی و یک ماده اساسی در ساختار شخصیت ما است. عصر پویایی کنونی با استرس خاصی مشکل درک تأثیر شرطی‌سازی را که گذشته بر زمان حال در هر جامعه خاص اعمال می‌کند، مطرح می‌کند. چنین ماده ای نه بازیچه ای برای سرگرمی هاست و نه سلاحی بی گناه در دست دیکتاتورها. پس مسئولیت مورخ، هم در قبال کاری که انجام می‌دهد و هم در قبال کارهایی که از انجام آن خودداری می‌کند.

This essay has grown out of an attempt to find the answers to problems basically inherent in the making of historical re­ search. Widespread among humanists is a vagueness of con­ cepts which many times makes it difficult or impossible to translate our way of thinking into the terms of natural science or vice versa. It sounds, sometimes, as if humanistic studies were a world of its own, rather than a part of the natural world we all1ive in. How long can we go on believing that there are different kinds of knowledge ~ To this conflict of theory, another is added: a feeling of urgency about cultural problems that are too often left to the future to solve. History is not, as some natural scientists tend to believe, a matter of no practical consequence. It is a virulent factor in political and social conflicts and a basic substance in the structure of our personalities. The present dynamic epoch raises with particular stress the problem of understanding the conditioning influence which the past exercises upon the present in each particular community. Such a substance is neither a toy for pastime hobbies nor an innocent weapon in the hands of dictators. Which is, then, the responsibility of the historian, both for what he does and for what he abstains from doing ~ The necessity to stay independent in order to approach objectivity makes for no easy answer.