History and Reading: Tocqueville, Foucault, French Studies

در این مطالعه دومینیک لاکاپرا به نگرانی مداوم در مورد کاربرد نظریه - یعنی مطالعات ادبی و زبان‌شناسی - در تحقیق و تحلیل تاریخی معاصر می‌پردازد. تاریخ و خواندن تلاشی است برای پرداختن به دغدغه‌های آن دسته از محققانی که یا در برابر بحث‌های نظری مقاومت می‌کنند یا استفاده از مطالعه بین‌رشته‌ای را رد می‌کنند.

لاکاپرا با بحث گسترده‌ای درباره مشکل خواندن و تفسیر آغاز می‌کند که به آن مربوط می‌شود. درک تاریخ سپس تمرکز به دو متن کلاسیک می‌رود که به‌عنوان مطالعات موردی عمل می‌کنند: الکسیس دو توکویل \"Rtgime قدیمی و انقلاب فرانسه\" و میشل فوکو \"Folie et dTraison: Histoire de la folie + l'+ge classique\" (تا حدی). به انگلیسی "جنون و تمدن" ترجمه شده است). در فصل پایانی، لاکاپرا به مسئله بازاندیشی و پیکربندی مجدد مطالعات فرانسوی می پردازد و نشان می دهد که چگونه این رشته می تواند خود از نوآوری های نظری که در چند دهه اخیر مجرای بسیار مهمی برای آنها بوده است، سود ببرد.

لاکاپرا خوانش‌های حساسی از توکویل و فوکو ارائه می‌کند، نویسندگانی که استراتژی‌های روایی و شیوه‌های تحلیل بسیار متفاوتی را ارائه می‌کنند. او با نگاهی به این نظریه‌پردازان و دیگر نظریه‌پردازانی که کارشان به نوشتن و درک تاریخ می‌پردازد، در نظر می‌گیرد که چگونه شیوه‌های متنی متمایز آنها شیوه‌های استاندارد تفسیر و تحلیل را دگرگون کرده است.

یک مورخ برجسته و معتبر اروپایی، لاکاپرا پیشنهاد می‌کند. ملاحظات پیچیده ای در مورد چگونگی ترکیب تحلیل متن با شیوه های سنتی تاریخی، و نشان می دهد که چگونه می توان این عمل را بر مطالعات فرانسوی اعمال کرد و به شکل گیری جهت های آینده آن کمک کرد.

In this study Dominick LaCapra addresses the ongoing concern with the application of theory - namely that of literary studies and linguistics - to contemporary historical research and analysis. History and Reading is an attempt to address the concerns of those scholars who either resist theoretical discussions or disavow the use of interdisciplinary study.

LaCapra begins with an extensive discussion of the problem of reading and interpretation as it relates to the understanding of history. The focus then moves to two classic texts that serve as case studies: Alexis de Tocqueville's "Old RTgime and the French Revolution" and Michel Foucault's "Folie et dTraison: Histoire de la folie + l'+ge classique" (partially translated into English as "Madness and Civilization"). In the final chapter, LaCapra deals with the problem of rethinking and reconfiguring French studies, suggesting how this discipline could itself profit from the theoretical innovations for which it has been so important a conduit in the last few decades.

LaCapra offers sensitive readings of Tocqueville and Foucault, authors who present vastly different narrative strategies and modes of analysis. Looking at these and other theorists whose work addresses the writing and understanding of history, he considers how their distinctive textual practices have transformed standard modes of interpretation and analysis.

A distinguished and widely respected European historian, LaCapra offers a sophisticated consideration of how to combine textual analysis with traditional historical practices, and shows how this practice can be brought to bear on French studies and help to shape its future directions.