Historicizing Roma in Central Europe: Between Critical Whiteness and Epistemic Injustice (Routledge Histories of Central and Eastern Europe)

در اروپای مرکزی، موفقیت محدود در بازنگری مجدد نقش علم در جداسازی کولی‌ها با فراخوانی که هنوز برآورده نشده است برای زمینه‌سازی تأثیر ایده‌ها بر نژادپرستی روزمره بازتاب می‌یابد. این کتاب سعی دارد چنین شکافی را به عنوان یک مورد بی عدالتی معرفتی تفسیر کند. این بر نقش تاریخی ایده‌ها در مسابقه‌سازی تأکید می‌کند و لنزهای تحلیلی را برای کاوش در انتقال‌های فرامرزی سفیدی در اروپای مرکزی ارائه می‌کند. در مورد روماها، استدلال علمی به نفع جداسازی به دلیل تمرکز طولانی مدت بر آموزش پذیری محدود رم ها همچنان نقش برجسته ای ایفا می کند. نویسندگان رابطه متقابل طولانی‌مدت بین نژادی کردن کولی‌ها و تطبیق نظریه‌هایی را که دانشمندان اروپای مرکزی به تفکیک نژادی علیه افرادی که غیرسفیدپوست تلقی می‌شوند، که قادر به تحصیل یا «متمدن» نیستند، مشروعیت می‌بخشند، همراه با مشروعیت بخشیدن به جداسازی، عقیم‌سازی و حتی ردیابی می‌کنند. نابودی، نظریه پردازی آموزش ناپذیری، زمینه را برای نفی ظرفیت روماها به عنوان سوژه های دانش فراهم کرده است. چنین نفی‌ای مانع از اعمال هویت شده و به معنای واقعی کلمه از تبدیل شدن کولی‌ها در اروپای مرکزی به آن چیزی که هستند جلوگیری کرده است. این بی‌عدالتی معرفتی سیستماتیک هنوز در تلاش‌های معاصر برای تاریخی‌سازی روم‌ها در اروپای مرکزی تکرار می‌شود. نویسندگان رویکردهای معاصر را برای تاریخی‌سازی روماها به‌عنوان بازتولید سفیدی و ناگزیر به اشکال مختلف بی‌عدالتی معرفتی بررسی می‌کنند. رویکرد روش‌شناختی در اینجا سفیدی انتقادی را به عنوان عملی از عدالت معرفتی با هدف ارائه یک بستر پایدار برای تأمل بر تأثیر گذشته بر وضعیت معاصر روماها مفهوم‌سازی می‌کند.

In Central Europe, limited success in revisiting the role of science in the segregation of Roma reverberates with the yet-unmet call for contextualizing the impact of ideas on everyday racism. This book attempts to interpret such a gap as a case of epistemic injustice. It underscores the historical role of ideas in race-making and provides analytical lenses for exploring cross-border transfers of whiteness in Central Europe. In the case of Roma, the scientific argument in favor of segregation continues to play an outstanding role due to a long-term focus on the limited educability of Roma. The authors trace the long-term interrelation between racializing Roma and the adaptation by Central European scholars of theories legitimizing segregation against those considered non-white, conceived as unable to become educated or "civilized." Along with legitimizing segregation, sterilization and even extermination, theorizing ineducability has laid the groundwork for negating the capacity of Roma as subjects of knowledge. Such negation has hindered practices of identity and quite literally prevented Roma in Central Europe from becoming who they are. This systematic epistemic injustice still echoes in contemporary attempts to historicize Roma in Central Europe. The authors critically investigate contemporary approaches to historicize Roma as reproducing whiteness and inevitably leading to various forms of epistemic injustice. The methodological approach herein conceptualizes critical whiteness as a practice of epistemic justice targeted at providing a sustainable platform for reflecting upon the impact of the past on the contemporary situation of Roma.