Histology of Ancient Human Bone: Methods and Diagnosis: Proceedings of the “Palaeohistology Workshop” held from 3–5 October 1990 at Gottingen

بررسی یافته‌های حفاری‌شده استخوان انسان عمدتاً در حوزه انسان‌شناسان و آسیب‌شناسان پزشکی قانونی است، اولی با نمونه‌های باستانی و تاریخی کار می‌کند، دومی با یافته‌های مدرن. رویکردهای روش شناختی و تشخیصی این یافته های اسکلتی بدون توجه به زمان دفن یکسان است. از نظر انسان‌شناسی فیزیکی، بقایای بدن انسان به عنوان منابع تاریخی مورد توجه قرار می‌گیرد که سرنخ‌هایی از ساختار جمعیت باستانی، رشد جمعیت، سبک زندگی و امرار معاش می‌دهد. بنابراین آنها می توانند به دانشمندان در درک وضعیت فعلی جمعیت انسانی کمک کنند. شناسایی یافته‌ها، اعم از تشخیص گونه‌ها یا ارزیابی پارامترهای فردی مانند جنس، سن در هنگام مرگ، اندازه و شکل بدن، خویشاوندی و آسیب‌شناسی از همان رویه‌ای پیروی می‌کند که توسط پزشکان پزشکی قانونی انجام می‌شود که وظیفه آنها شناسایی بقایای بدن است. موارد جنایت، بلایای دسته جمعی و مانند آن. با این حال، رشته های دیگری نیز وجود دارد که از یافته های استخوانی حفاری شده سود می برند. آناتومی بینش هایی را در مورد تنوع مورفولوژیکی اسکلت در زمان و مکان به دست می آورد. پیامدها برای پزشکان و پاتولوژیست‌های مدرن حداقل دو جنبه دارد: نمونه‌های پاتولوژیک برای کشف توزیع بسیاری از بیماری‌ها و حساسیت افراد به عوامل بیماری‌زا در جمعیت‌های قبل از آنتی‌بیوتیک مناسب هستند. علاوه بر این جنبه اپیدمیولوژیک، نمونه‌های نبش قبر شده اغلب حالت‌های پیشرفته‌ای از بیماری استخوان را نشان می‌دهند که به دلیل مداخله جراحی و درمان دارویی کارآمد، دیگر وجود ندارد یا به ندرت در جمعیت‌های صنعتی امروزی وجود دارد.

The examination of excavated human bone finds is mainly the domain of anthropologists and forensic pathologists, the former working with ancient and historical specimens, the latter with modern finds. The methodological and diagnostic approaches to these skeletal finds are the same, regardless of the time of burial. For physical an­ thropology, bodily human relics are dealt with as historical resources which give clues to ancient population structure, population develop­ ment, life-style and subsistence. They are thus able to help scientists understand the present state of human populations. The identification of the finds, whether species diagnosis or the evaluation of individual parameters such as sex, age at death, body size and shape, kinship and pathology follows the same procedure used by forensic patholo­ gists, whose task is the identification of bodily relics in cases of crime, mass disaster and the like. However, there are other disciplines which benefit from excavated bone finds. Anatomy gains insights into the morphological variability of the skeleton in time and place. The implications for modern physi­ cians and pathologists are at least two-fold: pathological specimens are suitable to unravel the distribution of many diseases and the susceptibility of individuals to pathogens in pre-antibiotic populations. In addition to this epidemiological aspect, exhumed specimens often exhibit advanced states of bone disease which are no longer or only very rarely present in today's industrialized populations because of efficient surgical intervention and pharmacological treatment.