دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Saito Tamaki. Jeffrey Angles
سری:
ISBN (شابک) : 081665459X, 9780816654598
ناشر: University of Minnesota Press
سال نشر: 2013
تعداد صفحات: 215
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 3 مگابایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب Hikikomori: نوجوانی بدون پایان: مشاوره روانشناسی کودک نوجوان خلاقیت کاربردی نابغه رشد تجربی تاریخچه پزشکی قانونی پزشکی بیماری روانی عصب روانشناسی آسیب شناسی شغلی سازمانی شخصیت جنبه های فیزیولوژیکی روانپزشکی روانپزشکی روانکاوی روانپزشکی روان درمانی روان درمانی جنسیت اجتماعی TA NLP
در صورت تبدیل فایل کتاب Hikikomori: Adolescence without End به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب Hikikomori: نوجوانی بدون پایان نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
این اولین ترجمه انگلیسی از پرفروش ترین کتاب جنجالی ژاپنی
است که عموم را از مشکل اجتماعی hikikomori یا "کناره
گیری" آگاه کرد - پدیده ای که توسط نویسنده ای که حدود یک
میلیون نوجوان و جوان ژاپنی را درگیر می کند که از جامعه
کناره گیری کرده اند، ماه ها یا سال ها به اتاق های خود عقب
نشینی کرده اند و تقریباً تمام روابط خود را با دنیای خارج
قطع کرده اند. کار روانشناسی عامه پسند Saitō Tamaki یک بحث
ملی را در مورد علل و وسعت این بیماری برانگیخت.
از زمان انتشار Hikikomori در ژاپن در سال 1998، مشکل کناره گیری اجتماعی به طور فزاینده ای به عنوان یک ترجمه بین المللی شناخته شده است، و این ترجمه نوید توجه بسیار مورد نیاز را به این موضوع در دنیای انگلیسی زبان می دهد. به گفته نیویورک تایمز، "با افزایش سن یک هیکیکوموری، احتمال اینکه او دوباره وارد جهان شود کاهش می یابد. در واقع، برخی از کارشناسان پیشبینی میکنند که اکثر هیکیکوموریهایی که به مدت یک سال یا بیشتر کنار گذاشته میشوند، ممکن است هرگز به طور کامل بهبود نیابند. این بدان معناست که حتی اگر از اتاق خود بیرون بیایند، یا شغل تمام وقت پیدا نخواهند کرد یا درگیر یک رابطه طولانی مدت نخواهند بود. و برخی هرگز خانه را ترک نمی کنند. در بسیاری از موارد، والدین آنها اکنون به دوران بازنشستگی نزدیک شدهاند، و پس از مرگ، سرنوشت تعطیلیها - که مهارتهای اجتماعی و کاری آنها، اگر تا به حال وجود داشته باشد، از بین رفته است - یک سؤال باز است. BR>
سایتو با تکیه بر تجربه بالینی خود با بیماران hikikomori، تعریفی کاربردی از کنارهگیری اجتماعی ایجاد میکند و توسعه آن را توضیح میدهد. او استدلال میکند که مبتلایان به هیکیکوموری مجموعهای خاص و به هم پیوسته از علائم را نشان میدهند که با هیچ وضعیت روانی منفرد و به راحتی قابل شناسایی، مانند افسردگی، مطابقت ندارند.
با رد تمایل به اخلاقی کردن یا آسیبشناسی، Saitō با حساسیت
توضیح می دهد که چگونه خانواده ها و مراقبان می توانند از
افراد در کناره گیری حمایت کنند و به آنها کمک کنند تا گام
هایی برای بهبودی بردارند. در همان زمان، دیدگاه او باعث
ایجاد مشاجره در مورد سهم ویژگیهای فرهنگی - از جمله ساختار
خانواده، سیستم آموزشی و روابط جنسیتی - در مشکل کنارهگیری
اجتماعی در ژاپن و خارج از آن شد.
</ P>
This is the first English translation of a controversial
Japanese best seller that made the public aware of the
social problem of hikikomori, or “withdrawal”—a
phenomenon estimated by the author to involve as many as
one million Japanese adolescents and young adults who have
withdrawn from society, retreating to their rooms for
months or years and severing almost all ties to the outside
world. Saitō Tamaki’s work of popular psychology provoked a
national debate about the causes and extent of the
condition.
Since Hikikomori was published in Japan in 1998, the problem of social withdrawal has increasingly been recognized as an international one, and this translation promises to bring much-needed attention to the issue in the English-speaking world. According to the New York Times, “As a hikikomori ages, the odds that he’ll re-enter the world decline. Indeed, some experts predict that most hikikomori who are withdrawn for a year or more may never fully recover. That means that even if they emerge from their rooms, they either won’t get a full-time job or won’t be involved in a long-term relationship. And some will never leave home. In many cases, their parents are now approaching retirement, and once they die, the fate of the shut-ins—whose social and work skills, if they ever existed, will have atrophied—is an open question.”
Drawing on his own clinical experience with hikikomori patients, Saitō creates a working definition of social withdrawal and explains its development. He argues that hikikomori sufferers manifest a specific, interconnected series of symptoms that do not fit neatly with any single, easily identifiable mental condition, such as depression.
Rejecting the tendency to moralize or pathologize, Saitō
sensitively describes how families and caregivers can
support individuals in withdrawal and help them take steps
toward recovery. At the same time, his perspective sparked
contention over the contributions of cultural
characteristics—including family structure, the education
system, and gender relations—to the problem of social
withdrawal in Japan and abroad.