Heterotopia and Heritage Preservation: The Heterotopic Tool as a Means of Heritage Assessment

این کتاب با به کارگیری مفهوم هتروتوپیا که توسط فیلسوف فرانسوی میشل فوکو ایجاد شده است، به حوزه میراث ساخته شده و شیوه های آن نزدیک می شود. درک بنیادی میراث، تکامل و عملکردهای آن، همگی ویژگی‌های هتروتوپیک ذاتی (عملکرد آینه‌ای، حرکت اتوپیکی آن، و ماهیت محصور مانند آن) را نشان می‌دهند. این کتاب از تفاسیر قبلی از هتروتوپیا استفاده می‌کند و برای خوانش میراث به‌عنوان هتروتوپیا، با در نظر گرفتن مکانیسم‌های مختلف میراث - انتخاب میراث، شیوه‌های حفاظت و حفاظت، و میراث به‌عنوان ابزار یادگاری - در این رابطه استدلال می‌کند. با بازسازی شش اصل هتروتوپیک، یک شبکه تحلیل طراحی شده و برای فضاهای میراث ساخته شده مختلف (معماری بومی، مذهبی، مجموعه‌های شهری قرن نوزدهم) اعمال می‌شود. با هدایت این برنامه سفر نظری، خواننده لنز هتروتوپیک را به عنوان یک دستگاه فوکوی کوچک و در عین حال امیدوارکننده که امکان درک بهتر میراث و اعمال روزمره آن را فراهم می‌کند، دوباره کشف خواهد کرد.

This book approaches the field of built heritage and its practices by employing the concept of heterotopia, established by the French philosopher Michel Foucault. The fundamental understandings of heritage, its evolution and practices all reveal intrinsic heterotopic features (the mirror function, its utopic drive, and its enclave-like nature). The book draws on previous interpretations of heterotopia and argues for a reading of heritage as heterotopia, considering various heritage mechanisms – heritage selection, conservation and protection practices, and heritage as mnemonic device – in this regard. Reworking the six heterotopic principles, an analysis grid is designed and applied to various built heritage spaces (vernacular, religious architecture, urban 19th century ensembles). Guided through this theoretical itinerary, the reader will rediscover the heterotopic lens as a minor, yet promising, Foucauldian device that allows for a better understanding of heritage and its everyday practices.