Het goede levenseinde in casussen

این کتاب به این سؤال می پردازد که چه چیزی باعث موفقیت مراقبت پایان زندگی در درک بیماران، عزیزان و مراقبان آنها می شود. در این کتاب، پزشکان و متخصصان اخلاق به دنبال «ذره هیگز» مراقبت تسکینی هستند: نامرئی اما برای انسجام و درک صحیح ضروری است.

پایان خوب زندگی در مطالعات موردی به همه کسانی که علاقه مند به مراقبت موفق هستند نکاتی را ارائه می دهد.زیرا این کتاب بر عمل مراقبت، یعنی در مورد تصمیمات و اقدامات ارائه دهندگان مراقبت و دریافت کنندگان مراقبت، ما عملکرد مراقبت را هم از بالا، هم از نظر تئوری و هم از پایین، از عمل درک می کنیم. موارد متعدد نشان می‌دهد که مراقبت موفق به معنای بیمار بودن و وابسته بودن برای یک بیمار خاص توجه کرده است: یکی از بیماران بحث در مورد برنامه‌ریزی مراقبت از قبل را به‌عنوان اعلامیه‌ای درباره یک تشخیص کشنده تجربه می‌کند، دیگری به عنوان نشانه‌ای از اینکه پزشک به استقلال خود احترام می‌گذارد. یکی از بیماران گزینه اتانازی را به عنوان تسلی تجربه می کند، دیگری معتقد است که مرگ طبیعی وحشتناکی در انتظار اوست. یکی از خانواده‌ها توقف دستگاه تنفس مصنوعی را تواضع پزشکی می‌داند، و دیگری به‌عنوان تلاش برای کشتن کسی. موارد زندگی واقعی توصیف این موارد و بسیاری از موقعیت‌های دیگر می‌تواند به انتخاب‌هایی کمک کند که مناسب‌تر برای بیمار باشد.

Dit boek gaat over de vraag wat zorg in de laatste levensfase geslaagd maakt in de beleving van patiënten, hun naasten en hun zorgverleners. Artsen en ethici gaan in het boek op zoek naar het ‘Higgs-deeltje’ van palliatieve zorg: onzichtbaar maar essentieel voor de samenhang en het goede begrip.

Het goede levenseinde in casussen biedt vingerwijzingen aan iedereen die belang heeft bij geslaagde zorg.Omdat dit boek zich richt op de praktijk van de zorg, dus op het beslissen en handelen van zorgverleners en zorgvragers, begrijpen we de zorgpraktijk zowel van bovenaf, vanuit de theorie, als van onderaf, vanuit de praktijk. Uit de vele casussen blijkt dat er bij geslaagde zorg aandacht was voor wat ziek-zijn en afhankelijkheid voor een specifieke patiënt betekenen: de ene patiënt ervaart een gesprek over Advance Care Planning als een mededeling over een fatale diagnose, de ander als een blijk dat de arts zijn autonomie respecteert; de ene patiënt ervaart de optie van euthanasie als een troost, de ander meent daaruit op te maken dat hem een vreselijke natuurlijke dood te wachten staat; de ene familie ziet het staken van de beademing als medische bescheidenheid, de ander als een poging om iemand te doden. Real life casussen die deze en vele andere situaties beschrijven, kunnen helpen keuzes te maken die beter bij de patiënt passen.