ورود به حساب

نام کاربری گذرواژه

گذرواژه را فراموش کردید؟ کلیک کنید

حساب کاربری ندارید؟ ساخت حساب

ساخت حساب کاربری

نام نام کاربری ایمیل شماره موبایل گذرواژه

برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید


09117307688
09117179751

در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید

دسترسی نامحدود

برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند

ضمانت بازگشت وجه

درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب

پشتیبانی

از ساعت 7 صبح تا 10 شب

دانلود کتاب Herr Lehmann

دانلود کتاب آقای لمان

Herr Lehmann

مشخصات کتاب

Herr Lehmann

ویرایش: 12. 
نویسندگان:   
سری:  
ISBN (شابک) : 3442453305, 9783442453306 
ناشر: Goldmann Verlag 
سال نشر: 2003 
تعداد صفحات: 0 
زبان: German 
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 450 کیلوبایت 

قیمت کتاب (تومان) : 44,000



ثبت امتیاز به این کتاب

میانگین امتیاز به این کتاب :
       تعداد امتیاز دهندگان : 17


در صورت تبدیل فایل کتاب Herr Lehmann به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.

توجه داشته باشید کتاب آقای لمان نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.


توضیحاتی در مورد کتاب آقای لمان

کروزبرگرها پرنده های بامزه ای هستند. آنها شب به شب در بار می نشینند، گندم کریستالی بدون لیمو می نوشند و فقط زمانی به رختخواب می روند که مادر در برمن از قبل بیدار شده باشد. و وقتی دیوار بیرون می‌افتد، با آرامش یک آبجو دیگر سفارش می‌دهند. به هر حال، پایان داستان (خواننده در پایان این داستان فکر می کند) در مقایسه با این سوال که آیا زمان مستی سریعتر می گذرد یا کندتر چیست؟

آقای لمان اهل کروزبرگ است. کروزبرگرها افرادی هستند که در مقطعی از سوابیا، آخیم یا هرفورد به برلین آمدند و در آنجا «گیر کردند». آقای لمان اصالتاً اهل برمن است و در واقع دوست دارد که او را فرانک خطاب کنند، اما دوستانش این موضوع را نادیده می‌گیرند زیرا سی‌امین سالگرد تولد آقای لمان نزدیک است. و وقتی 30 ساله شد، آقای لمان می‌داند که بد است، زیرا در آن زمان است که شما به آرامی شروع به داشتن یک گذشته، روزهای خوب قدیم و آن همه چیز می‌کنید. . زیرا در این شهر که همه «در واقع یک هنرمند» هستند، هیچ شرطی برای کسی وجود ندارد که به پیشخدمت بودن راضی باشد -- \"اما چه غم انگیز است که با کاری که انجام می دهید وقتی همیشه می بینید برخورد کنید. آن را به عنوان یک راه حل موقت، به عنوان هیچ چیز درست است؟ او به عنوان خواننده و ترانه سرای گروه برلینی Element of Crime، از اواخر دهه هشتاد که داستان رمان در آن اتفاق می‌افتد، همیشه وقایع نگار دقیق نگرش کروزبرگ به زندگی فراتر از «شب‌های کروزبرگ طولانی است» بوده است. او با Herr Lehmann توانست این شاهکار شگفت‌انگیز تبدیل آن بی‌تفاوتی لطیف و مزخرف را که مشخصه آهنگ‌هایش را به فرمی طولانی و بدون هیاهو مشخص می‌کند - و بلافاصله در اولین اثر ادبی‌اش انجام دهد!

رومن ریژنر چیزی شبیه بنای یادبودی برای آن کروزبرگ عجیب و بی‌زمان دوره پیش از اتحاد مجدد قرار می‌دهد، که امروز می‌خواهد بسیار دور به نظر برسد -- برای زمان آن زمان. اما با وجود چنین بینش های زیبایی مانند "کمبود الکترولیت ها بزرگترین دشمن مصرف کننده است. کم آبی به کنار"، این به هیچ وجه فقط در مورد زندگی بوهمی به طور کلی و نوشیدن به طور خاص نیست. کل ماجرا نیز نوعی رمان توسعه‌دهنده است - مسلماً با شرایط کروزبرگ: آیا قهرمان - که در ابتدا هنوز برایش عذاب است وقتی باید در مسیر کروزبرگ به کروزبرگ از نوکولن بگذرد - در پایان این رمان حداقل باید توجه داشته باشد که هنوز افرادی در پشت پل اوبرباوم هستند. پایان داستان؟ آقای لمان فکر می کند، بیایید شروع کنیم. «بقیه چیزها به نحوی پیش خواهد آمد.» به هر حال برای کروزبرگر خواندن اجباری برای سال های 1959-1969. --اکسل هنریسی


توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی

Kreuzberger sind schon komische Vögel. Sie sitzen Abend für Abend am Tresen, trinken Kristallweizen ohne Zitrone und gehen erst ins Bett, wenn Mutti in Bremen schon wieder aufsteht. Und wenn draußen die Mauer fällt, bestellen sie erst mal in Ruhe noch ein Bier. Denn was ist schon das Ende der Geschichte (denkt sich der Leser am Ende dieser Geschichte) gegen die Frage, ob die Zeit schneller oder langsamer vergeht, wenn man betrunken ist?

Herr Lehmann ist Kreuzberger. Kreuzberger sind Menschen, die irgendwann einmal aus Schwaben, Achim oder Herford nach Berlin gekommen und dort "hängen geblieben" sind. Herr Lehmann kommt ursprünglich aus Bremen und möchte eigentlich Frank genannt werden, aber das ignorieren seine Freunde: denn bald ist Herrn Lehmanns dreißigster Geburtstag. Und 30 Jahre alt zu werden, weiß Herr Lehmann, ist Scheiße, weil man da langsam "beginnt, eine Vergangenheit zu haben, eine gute alte Zeit und den ganzen Scheiß." Und weil auf einmal alle anfangen zu fragen, was man denn bitte schön anfangen wolle mit dem eigenen Leben. Denn dass jemand zufrieden damit ist, Kellner zu sein, ist in dieser Stadt, in der alle "eigentlich Künstler" sind, nicht vorgesehen -- "aber was ist das für ein trauriger Umgang mit dem, was man tut, wenn man es immer nur als Zwischenlösung ansieht, als nichts Richtiges?"

Sven Regener kennt, wovon er schreibt. Als Sänger und Texter der Berliner Band Element of Crime ist er seit genau jenen Spätachtzigern, in denen die Romanhandlung spielt, immer auch genauer Chronist eines Kreuzberger Lebensgefühls jenseits von "Kreuzberger Nächte sind lang" gewesen. Mit Herr Lehmann ist ihm das erstaunliche Kunststück gelungen, jene zärtlich-rotzige Nonchalance, die seine Lieder auszeichnet, umstandslos in die lange Form zu überführen -- und das gleich in seinem literarischen Erstlingswerk!

Mit seinem Roman setzt Regener jenem merkwürdig zeitlosen Kreuzberg der Vorwendezeit, das einem heute so weit weg erscheinen will, so etwas wie ein Denkmal -- für die Zeit Damals hinterm Mond. Doch trotz so schöner Einsichten wie "Der Elekrolytmangel ist der größte Feind des Trinkers. Von der Dehydrierung einmal abgesehen", geht es hier keineswegs nur ums Bohème-Leben im Allgemeinen und ums Trinken im Besonderen. Das Ganze ist nämlich auch eine Art Entwicklungsroman -- freilich zu Kreuzberger Bedingungen: Muss doch der Held -- für den es anfangs noch eine Qual ist, wenn er auf dem Weg von Kreuzberg nach Kreuzberg durch Neukölln muss -- gegen Ende des Romans immerhin zur Kenntnis nehmen, dass es auch hinter der Oberbaumbrücke noch Menschen gibt. Das Ende der Geschichte? Erst mal losgehen, denkt sich Herr Lehmann. "Der Rest wird sich schon irgendwie ergeben." Pflichtlektüre für die Jahrgänge 1959-1969, für Kreuzberger sowieso. --Axel Henrici





نظرات کاربران