Hermeneutics. Method and Methodology

هدف پژوهش، نظریه پدیدارشناختی روش ها و بعداً روش شناسی علوم انسانی، در درجه اول تفسیر فلسفی متون است. بخش اول، تأملی انتقادی بر تحول تاریخی هرمنوتیک به عنوان روشی برای تفسیر متون و سنت است که نخستین گام‌ها به سوی ظهور هرمنوتیک روش‌شناختی علمی است. چنین تأملاتی نشان می دهد که توسعه هرمنوتیک به طور یک جانبه در توسعه آگاهی هرمنوتیکی، یعنی تغییر نگرش در کاربرد و رد سنت های فرهنگی استوار است. همه روش ها و در نهایت متدولوژی ها به صورت یک طرفه در فعالیت های جهان حیات پایه گذاری شده اند. بخش دوم اولین تلاشی است برای ایجاد طرح کلی از یک نظریه پدیدارشناختی کلی از درک پیش روشی و روشمند در جهان حیات. بخش سوم یک تحلیل انتقادی هدایت‌شده پدیدارشناختی از هرمنوتیک روش‌شناختی ارائه می‌دهد.

The goal of the investigation is a phenomenological theory of the methods and later the methodology of the human sciences, first of all the philological interpretation of texts. The first part is a critical reflection on the historical development of hermeneutics as method of interpreting texts and the tradition including the first steps toward the emergence of scientific methodological hermeneutics. Such reflections show that the development of hermeneutics is onesidedly founded in the development of hermeneutical consciousness, i.e. the changing attitudes in the application and rejection of cultural traditions. All methods and finally methodologies are onesidedly founded in the activities of the lifeworld. The second part is a first attempt to develop an outline of a general phenomenological theory of pre-methodical and methodical understanding in the lifeworld. The third part offers a critical phenomenologically guided analysis of methodological hermeneutics.