Hermeneutics and Phenomenology in Paul Ricoeur: Between Text and Phenomenon

هرمنوتیک و پدیدارشناسی در پل ریکور: بین متن و پدیده توجه را به تعامل پویایی که بین هرمنوتیک و پدیدارشناسی در اندیشه ریکور رخ می دهد جلب می کند. می‌توان گفت که اندیشه ریکور زیر یک خواسته دوگانه قرار می‌گیرد: بین سختی متن و الزامات پدیده. سختی متن مستلزم وفاداری به آنچه متن در واقع می گوید است، در حالی که الزام پدیده با فراخوان هوسرلی برای بازگشت به «خود چیزها» ایجاد می شود. این دو خواسته تا آنجا در هم تنیده شده اند که یک مؤلفه هرمنوتیکی در تلاش پدیدارشناختی برای فراتر رفتن از سطح چیزها به معنای عمیق تر آنها وجود دارد، همانطور که یک مؤلفه پدیدارشناختی از تلاش هرمنوتیکی برای ایجاد فاصله ای انتقادی نسبت به جهانی که ما به آن داریم وجود دارد. تعلق داشتن. به همین دلیل، اندیشه ریکور شامل یک حرکت رفت و برگشت بین متن و پدیده است. اگرچه این حرکت دوگانه موضوع بسیاری از مقالات ریکور در اواسط زندگی حرفه‌ای او بود، مقالات این کتاب نشان می‌دهد که پدیدارشناسی هرمنوتیک در سراسر آثار او به صورت ضمنی باقی می‌ماند. هدف این فصل ها این است که با جزئیات بسیار بیشتر، چگونگی این حرکت رفت و برگشت بین پدیدارشناسی و هرمنوتیک را با توجه به بسیاری از مضامین مهم فلسفی، از جمله تجربه بدن، تاریخ، زبان، حافظه، هویت شخصی، و بین الاذهانی، برجسته کنند.

Hermeneutics and Phenomenology in Paul Ricoeur: Between Text and Phenomenon calls attention to the dynamic interaction that takes place between hermeneutics and phenomenology in Ricoeur’s thought. It could be said that Ricoeur’s thought is placed under a twofold demand: between the rigor of the text and the requirements of the phenomenon. The rigor of the text calls for fidelity to what the text actually says, while the requirement of the phenomenon is established by the Husserlian call to return “to the things themselves.” These two demands are interwoven insofar as there is a hermeneutic component of the phenomenological attempt to go beyond the surface of things to their deeper meaning, just as there is a phenomenological component of the hermeneutic attempt to establish a critical distance toward the world to which we belong. For this reason, Ricoeur’s thought involves a back and forth movement between the text and the phenomenon. Although this double movement was a theme of many of Ricoeur’s essays in the middle of his career, the essays in this book suggest that hermeneutic phenomenology remains implicit throughout his work. The chapters aim to highlight, in much greater detail, how this back and forth movement between phenomenology and hermeneutics takes place with respect to many important philosophical themes, including the experience of the body, history, language, memory, personal identity, and intersubjectivity.