Hermeneutic Realism: Reality Within Scientific Inquiry

این مطالعه تحولات اساسی در سنت مطالعات هرمنوتیکی و پدیدارشناختی علم را مرور می‌کند. این کتاب بر روش‌هایی متمرکز است که تحقیقات علمی به جهان پدیده‌های تفسیری متعهد است. این پژوهش علمی را با پرداختن به موقعیت‌های هرمنوتیکی مشخص آن مورد بررسی قرار می‌دهد و از استدلال اساسی زیر در این درمان استفاده می‌کند: با نشان دادن این که هویت معرفت‌شناختی علم نباید بر اساس عین‌گرایی، ذات‌گرایی ریاضی، بازنمایی‌گرایی و مبناگرایی بیان شود، علم‌گرایی را بدون تضعیف می‌کنیم. تسلیم تحقیقات علمی به «روش های کنترل هنجاری- دموکراتیک» که استقلال شناختی علم را تهدید می کند. این مطالعه نشان می‌دهد که برخلاف سازه‌گرایی اجتماعی، پدیدارشناسی هرمنوتیکی پژوهش علمی نشان می‌دهد که غلبه بر علم‌گرایی به معنای سیاست‌های محدودکننده در مورد ساختار اشیاء علمی نیست.

This study recapitulates basic developments in the tradition of hermeneutic and phenomenological studies of science. It focuses on the ways in which scientific research is committed to the universe of interpretative phenomena. It treats scientific research by addressing its characteristic hermeneutic situations, and uses the following basic argument in this treatment: By demonstrating that science’s epistemological identity is not to be spelled out in terms of objectivism, mathematical essentialism, representationalism, and foundationalism, one undermines scientism without succumbing scientific research to “procedures of normative-democratic control” that threaten science’s cognitive autonomy. The study shows that in contrast to social constructivism, hermeneutic phenomenology of scientific research makes the case that overcoming scientism does not imply restrictive policies regarding the constitution of scientific objects.