Hermeneutic Ontology in Gadamer and Woolf: The Being of Art and the Art of Being (Routledge Studies in Twentieth-Century Literature)

این جلد رمان‌های ویرجینیا وولف را از دریچه‌ای فلسفی تحلیل می‌کند و مروری تفسیری از آثار او از طریق هستی‌شناسی هرمنوتیکی هانس-گئورگ گادامر ارائه می‌دهد. متن استدلال می‌کند که تفسیر خود موضوع اصلی رمان‌های وولف است: برای درک این رمان‌ها با تمام پیچیدگی و عمق آن‌ها، درک ستون‌های تفسیری که این روایت‌ها را بیان می‌کنند مفید و مفید است. در واقع، تفسیر در جریان جنبش مدرنیسم به موضوع اصلی تبدیل شد و رمان‌های وولف در این گفتگو شرکت داشتند. گادامر به نوبه خود نقش مهمی در این بحث ها داشت و کار زندگی خود را وقف مفهوم تفسیر کرد. گادامر بر جهان شمول بودن تفسیر تمرکز کرد و استدلال کرد که این تفسیر گریزناپذیر است و به طور غیرقابل برگشتی با هستی پیوند خورده است. از بسیاری جهات، رمان‌های وولف نمایش‌دهنده‌ای از فلسفه گادامر هستند، زیرا بر شک‌پذیری رادیکال جهان تأکید می‌کنند - آنچه که این امر تفسیری از مشارکت‌کنندگانش و بازدهی بالقوه‌ای که ممکن است نتیجه آن باشد، می‌طلبد. از سوی دیگر، فلسفه گادامر زمانی که در رمان‌های وولف به کار می‌رود، عملی ملموس پیدا می‌کند. فلسفه او متکی به جهانی بودن تفسیر است که در هستی روزمره خود را نشان می دهد. متن ادبی و تفسیر آن در این جهان شمول مشارکت دارد و از آن شکل می گیرد.

This volume analyses Virginia Woolf’s novels through a philosophical lens, providing an interpretive overview of her works through Hans-Georg Gadamer’s hermeneutic ontology. The text argues that interpretation itself is the central subject matter of Woolf’s novels: in order to understand these novels in all of their complexity and depth, it is both useful and helpful to comprehend the interpretive pillars that inform these narratives. Indeed, interpretation became a central theme during the Modernist movement, and Woolf’s novels took part in this conversation. For his part, Gadamer was in important voice in these discussions, dedicating his life’s work to the concept of interpretation. Gadamer focused on the universality of interpretation, arguing that it is inescapable and irrevocably bound up with existence. In many ways, Woolf’s novels represent an enactment of Gadamer’s philosophy, as they emphasize the radical questionability of the world―what this interpretive imperative requires of its participants and the potential yield that may result. On the other end, Gadamer’s philosophy acquires a concrete praxis when applied to Woolf’s novels. His philosophy hinges on the universality of interpretation as it manifests itself in daily existence; the literary text and its interpretation participate in this universality and is shaped by it.