Heritage, Communities and Archaeology

این کتاب توسعه "باستان شناسی جامعه" را ردیابی می کند و مزایا و معایب آن را با شرح چگونگی و چرایی بروز تنش بین درک باستان شناسی و جامعه در گذشته شناسایی می کند. تمرکز این کتاب، تفکیک مفهومی بین میراث و داده‌ها و مشکلاتی است که هم برای باستان‌شناسان و هم برای جوامع در برقراری ارتباط و تعامل با یکدیگر ایجاد می‌کند. نویسندگان به منظور توضیح میزان ارتباط نادرست که ممکن است رخ دهد، روش‌هایی را بررسی می‌کنند که در آن طیفی از گروه‌های اجتماعی، از جمله جوامع متخصص، حافظه و هویت را تعریف و مذاکره می‌کنند. مهمتر از همه، آنها روش هایی را بررسی می کنند که در آن این عبارات در کشمکش ها بر سر به رسمیت شناختن فرهنگی - و در نهایت، پیامدهای عملی، اخلاقی، سیاسی و نظری برای باستان شناسانی که درگیر کارهای اجتماعی هستند، به کار می روند. در نهایت، آنها استدلال می کنند که مزایای بسیار واقعی برای تحقیقات باستان شناسی، نظریه و عمل از تعامل با جوامع وجود دارد.

This book traces the development of 'community archaeology', identifying both its advantages and disadvantages by describing how and why tensions have arisen between archaeological and community understandings of the past. The focus of this book is the conceptual disjunction between heritage and data and the problems this poses for both archaeologists and communities in communicating and engaging with each other. In order to explain the extent of the miscommunication that can occur, the authors examine the ways in which a range of community groups, including communities of expertise, define and negotiate memory and identity. Importantly, they explore the ways in which these expressions are used, or are taken up, in struggles over cultural recognition - and ultimately, the practical, ethical, political and theoretical implications this has for archaeologists engaging in community work. Finally, they argue that there are very real advantages for archaeological research, theory and practice to be gained from engaging with communities.