Herbert Marcuse: An Aesthetics of Liberation

زمانی که سرمایه داری آشکارا به طور فاجعه باری از کنترل خارج می شود و افراط و تفریط آن را نمی توان از نظر اجتماعی یا زیست محیطی حفظ کرد، ایده های هربرت مارکوزه به همان اندازه که در دهه 1960 بود مرتبط می شوند. این اولین مقدمه انگلیسی مارکوزه است که برای دهه‌ها منتشر شده است و به طور خاص به نظریه‌های زیبایی‌شناختی او و رابطه آنها با نظریه انتقادی جامعه می‌پردازد.

اگرچه مارکوزه بیشتر به عنوان منتقد جامعه مصرفی شناخته می‌شود. در کتاب کلاسیک انسان تک بعدی، مالکوم مایلز بینشی از چگونگی تکامل نظریه‌های زیبایی‌شناختی مارکوزه در نگرش‌های وسیع‌تر او، از اضطراب او از ظهور فاشیسم در دهه 1930 تا خوش‌بینی سرسام‌آور دهه 1960، ارائه می‌کند. پذیرش در دهه 1970 مبنی بر اینکه هنر رادیکال به یک نیروی مترقی ارزشمند تبدیل می شود که تغییرات سیاسی به بن بست رسیده است.

زیبایی شناسی رهایی مارکوزه، که در آن هنر نقش اصلی را در قطع عملیات سرمایه داری بر عهده می گیرد، او را به چهره ای کلیدی برای آزادی تبدیل کرد. جنبش دانشجویی در دهه 1960 با افزایش دوباره اشکال مختلف مقاومت، نسل جدیدی از دانشجویان، دانشمندان و فعالان نظریه رادیکال مارکوزه را برای مبارزه خود ضروری خواهند یافت.

When capitalism is clearly catastrophically out of control and its excesses cannot be sustained socially or ecologically, the ideas of Herbert Marcuse become as relevant as they were in the 1960s. This is the first English introduction to Marcuse to be published for decades, and deals specifically with his aesthetic theories and their relation to a critical theory of society.

Although Marcuse is best known as a critic of consumer society, epitomised in the classic One-Dimensional Man, Malcolm Miles provides an insight into how Marcuse's aesthetic theories evolved within his broader attitudes, from his anxiety at the rise of fascism in the 1930s through heady optimism of the 1960s, to acceptance in the 1970s that radical art becomes an invaluable progressive force when political change has become deadlocked.

Marcuse's aesthetics of liberation, in which art assumes a primary role in interrupting the operation of capitalism, made him a key figure for the student movement in the 1960s. As diverse forms of resistance rise once more, a new generation of students, scholars and activists will find Marcuse’s radical theory essential to their struggle.