Her-vor-bringungen: Ästhetische Erfahrungen zwischen Bense und Heidegger

تصاویر همه جا هستند. حضور و قدرت آنها به طبیعی ترین چیز در دنیای رسانه ای تبدیل شده است. با این «توانمندسازی واقعیت» حذف تصویر به‌عنوان تصویر صورت می‌گیرد، زیرا تصاویری بیشتر از آنچه که ما قادر به چشم پوشی از آن هستیم به نمایش در می‌آیند. و بنابراین آنها دیگر اصلاً به عنوان تصویر تلقی نمی شوند: آنها خود را، به اصطلاح، در تولیدات خود پنهان می کنند و به داستان تبدیل می شوند.

بئاتریس نونولد نظریه ای را در مورد تولید واقعیت زیبایی شناختی ترسیم می کند که اجازه می دهد بین آنها تمایز قائل شود. واقعیت، داستان و هنر و در عین حال درک لحظات سازنده مشترک آنها به عنوان شیوه های تولید واقعیت ما. او مکس بنس را قهرمان و پیامبر دنیایی می‌داند که در آن ظواهر به واقعیت و واقعیت تبدیل شده است و نشانه‌شناسی او را اصلاح و گسترش می‌دهد. این یک ساختار سطحی قابل اجرا با بعد توپولوژیکی عمق است، همانطور که هایدگر آن را در متون خود در "میدان جهانی" و در مورد زبان، هنر و فناوری طراحی می کند.

Bilder sind allgegenwärtig; ihre Gegenwart und Macht ist zum Selbstverständlichsten einer medialisierten Welt geworden. Mit dieser "Wirklichkeitsbemächtigung" geht die Abschaffung des Bildes als Bild einher, denn es werden mehr Bilder her-vor-gebracht, als wir zu übersehen vermögen; und sie werden daher gar nicht mehr als Bilder wahrgenommen: Sie verbergen sich sozusagen in ihren Her-vor-bringungen und werden zur Fiktion.

Beatrice Nunold entwirft den Grundriss einer Theorie der Her-vor-bringung ästhetischer Realität, die es erlaubt, zwischen Wirklichkeit, Fiktion und Kunst zu unterscheiden und gleichzeitig ihre gemeinsamen konstitutiven Momente als Weisen unserer Her-vor-bringung von Wirklichkeit zu verstehen. Sie begreift Max Bense als Protagonisten und Propheten einer Welt, in welcher der Schein Realität und die Realität Schein geworden ist, und modifiziert und erweitert seine Semiotik. Diese erweist sich als operable Oberflächenstruktur einer seinstopologischen Tiefendimension, wie Heidegger sie in seinen Texten zum "Weltgeviert" und zur Sprache, Kunst und Technik entwirft.