Hell Without Fires: Slavery, Christianity, and the Antebellum Spiritual Narrative

جهنم بدون آتش نتایج معنوی و زمینی گرویدن به مسیحیت را برای نویسندگان پیش از جنگ آفریقایی-آمریکایی بررسی می کند. این کتاب با استفاده از روایت‌های زندگی‌نامه‌ای نشان می‌دهد که چگونه نویسندگان سیاه‌پوست جهنم بردگی زمینی را به «اورشلیم جدید» تبدیل کردند، مکانی که می‌توانستند آن را خانه بنامند. تبدیل "تغییرهای شخصی با تأثیرات گسترده جامعه را نشان داد. تجربه شخصی از رابطه یک فرد با خدا به امکان آزادی کل جامعه تبدیل می شود." فرآیند تبدیل می تواند منجر به سواد معجزه آسا، \"تماس ها\" شود. برای موعظه کردن، مقاومتی دوباره در برابر شرایط برده، سرپیچی از قراردادهای نژادپرستانه و جنسیت‌گرا، و اعتلای جمعی.
            این داستان‌های پنج تن از اولین نویسندگان معنوی دوران قبل از جنگ - جورج وایت، جان جیا، دیوید اسمیت، سولومون بیلی، و زیلفا الاو - زبان دینی جدیدی ایجاد کنید که متون مقدس مسیحی را با بازگویی مجزای داستان های کتاب مقدس ادغام می کند و در مرکز آن افراد برده شده آفریقایی تبار قرار دارند. نشان دادن راه هایی که زبان آنها از سطوح معنایی کلماتی مانند استاد، برده، گناه، و گوشت، استفاده می کند. پیرس استدلال می کند که روایات به نیازهای کسانی می پردازد که تلاش کردند یک خدا و دین بیگانه را به یک سیستم اعتقادی شخصی و جمعی تبدیل کنند. زمینی "جهنم بدون آتش" - یکی از توصیفات نویسنده از زندگی روزمره برای کسانی که در بردگی زندگی می کنند - می تواند مکانی شود که در آن فرد می تواند هم سیاهپوست و هم مسیحی باشد و دین می تواند شفای جسمانی و روانی ارائه دهد.

            پیرس ارزیابی پیچیده و ظریفی از زبان تبدیل در زمینه برده داری ارائه می دهد. کار او برای کسانی که به موضوعات دین برده و زندگینامه معنوی علاقه مند هستند و برای محققان ادبیات و دین آمریکایی آفریقایی تبار و اولیه آمریکا مهم خواهد بود.

             

 

Hell Without Fires examines the spiritual and earthly results of conversion to Christianity for African-American antebellum writers. Using autobiographical narratives, the book shows how black writers transformed the earthly hell of slavery into a "New Jerusalem," a place they could call home.

            Yolanda Pierce insists that for African Americans, accounts of spiritual conversion revealed "personal transformations with far-reaching community effects. A personal experience of an individual's relationship with God is transformed into the possibility of liberating an entire community." The process of conversion could result in miraculous literacy, "callings" to preach, a renewed resistance to the slave condition, defiance of racist and sexist conventions, and communal uplift.
            These stories by five of the earliest antebellum spiritual writers--George White, John Jea, David Smith, Solomon Bayley, and Zilpha Elaw--create a new religious language that merges Christian scripture with distinct retellings of biblical stories, with enslaved people of African descent at their center. Showing the ways their language exploits the levels of meaning of words like master, slavery, sin, and flesh, Pierce argues that the narratives address the needs of those who attempted to transform a foreign god and religion into a personal and collective system of beliefs. The earthly "hell without fires"--one of the writer's characterizations of everyday life for those living in slavery--could become a place where an individual could be both black and Christian, and religion could offer bodily and psychological healing.

            Pierce presents a complex and subtle assessment of the language of conversion in the context of slavery. Her work will be important to those interested in the topics of slave religion and spiritual autobiography and to scholars of African American and early American literature and religion.