Heinrich Schenker's Conception of Harmony: 163 (Eastman Studies in Music, 163)

چه چیزی باعث می‌شود که ساخته‌های هندل، باخ، هایدن، موتزارت، بتهوون، شوبرت، شومان، شوپن و برامس به عنوان آثار هنری بزرگ برجسته شوند؟ هاینریش شنکر (1868-1935) در صدد پاسخ به این سوال در مجموعه ای از رساله ها برآمد، که با اثری بسیار بدیع با عنوان فریبنده Harmonielehre (تقریباً: رساله هارمونی، 1906) شروع شد.

در حالی که سایر رساله‌های آن دوره هماهنگی را با اصول انتزاعی حاکم بر آکوردها و پیشرفت‌های آکورد مرتبط می‌کردند، شنکر آن را به عنوان چسب مفهومی تلقی می‌کرد که به عناصر منفرد یک اثر (ملودی‌ها، انگیزه‌ها، آکوردها، کنترپوان و غیره) اجازه کار می‌داد. با هم در سطح محلی و جهانی. با این حال، این کتاب، اگرچه مشهور و بسیار مورد استناد است، هرگز به طور سیستماتیک و با جزئیات مورد مطالعه قرار نگرفته است.

مفهوم هانریش شنکر از هارمونی به رساله شنکر در سال 1906 به عنوان ترکیبی از ایده های باستانی و بسیار نزدیک می پردازد. جدید. همچنین دیدگاه‌های بعدی او در مورد هارمونی و روش‌هایی را که در آن‌ها تحت تأثیر قرار گرفتند و همچنین توسط چاپ و ترجمه خلاصه شده 1954، با عنوان صرفاً Harmony نادیده گرفته شد، توصیف می‌کند. اگرچه مشکل ساز بود، Harmony اولین ترجمه منتشر شده از یک اثر مهم شنکر بود که مطالعه آثار او را در آمریکای پس از جنگ و بریتانیا آغاز کرد، جایی که آنها همچنان بسیار تأثیرگذار هستند.

What makes the compositions of Handel, Bach, Haydn, Mozart, Beethoven, Schubert, Schumann, Chopin, and Brahms stand out as great works of art? Heinrich Schenker (1868-1935) set out to answer this question in a series of treatises, beginning with a strikingly original work with the deceptive title Harmonielehre (roughly: Treatise on Harmony, 1906).

Whereas other treatises of the period associated harmony with the abstract principles governing chords and chord progressions, Schenker's treated it as the conceptual glue that allowed the individual elements of a work (melodies, motives, chords, counterpoint, etc.) to work together locally and globally. Yet this book, though renowned and much cited, has never been studied systematically and in close detail.

Heinrich Schenker's Conception of Harmony approaches Schenker's 1906 treatise as a synthesis of ancient ideas and very new ones. It also describes his later views of harmony and the ways in which they influenced, and also were ignored by, the 1954 abridged edition and translation, entitled simply Harmony. Though problematic, Harmony was the first published translation of a major work by Schenker, inaugurating the study of his works in post-war America and Britain, where they continue to be highly influential.