Heinrich Hertz: Entdecker der Radiowellen

هاینریش هرتز در نیمه دوم قرن نوزدهم زندگی و کار کرد، زمانی که علوم طبیعی و فناوری به سرعت در حال توسعه بودند. این بیوگرافی اطلاعاتی در مورد تأثیر تربیت، آموزش و محیط بر رشد یک دانشمند طبیعی، منابع موفقیت و شکست، انگیزه در انتخاب موضوعات تحقیق، تأثیر یافته ها و نتایج تحقیق و همچنین ایده های فیزیکی و فلسفی ارائه می دهد. در کسب و کار دانش، فناوری و جامعه. هاینریش هرتز به عنوان بخشی از یک ترکیب خوش شانس از وضعیت و شرایط بیرونی به یک دانشمند طبیعی تبدیل شد. او همه چیز را نه تنها مدیون سخت کوشی، غیرتش برای انجام وظیفه و استعدادش است، بلکه مدیون حمایت هایی است که دریافت کرده است. مهمتر از همه، برخورد با هرمان فون هلمهولتز و طرز تفکر او بود که زندگی علمی هاینریش هرتز را به شخصیتی پژوهشی با شهرت بین‌المللی تبدیل کرد. هرمان فون هلمهولتز، یکی از مهمترین دانشمندان قرن نوزدهم، به عنوان یک پزشک و فیزیولوژیست، فیزیکدان و ریاضیدان نامی برای خود دست و پا کرد، اما فیلسوفی برجسته نیز بود. او یک معلم عالی دانشگاه بود و در سال 1879 شاگردش هاینریش هرتز را تشویق کرد که نظریه الکترودینامیک فارادی-مکسول را تحت یک آزمون تجربی قرار دهد. هرتز پس از سال ها توانست این کار را انجام دهد. پس از آماده سازی شدید سرانجام در سال 1886/1889 آن را حل کرد و به نتایج چشمگیری دست یافت و به عنوان "رئیس رتبه اول" در تاریخ علم ثبت شد. او نقش عمده‌ای در تکمیل فیزیک کلاسیک داشت و پاسخ‌هایی به سؤالات فیزیکی اساسی داد که طلوع فیزیک مدرن را تسریع کرد.

Heinrich Hertz lebte und wirkte in der zweiten Hälfte des 19. Jahrhunderts, einer Zeit, in der Naturwissenschaften und Tech­ nik sich rasch entwickelten. Die vorliegende Biographie gibt Aus­ kunft über Einflüsse von Erziehung, Bildung und Umwelt auf die Entwicklung zum Naturforscher, über Quellen von Erfolgen und Mißerfolgen, Motive bei der Auswahl von Forschungsgegen­ ständen, die Wirkung von Forschungserkenntnissen und -ergebnis­ sen sowie physikalischer und philosophischer Ideen in Wissen­ schaft, Technik und Gesellschaft. Zum Naturforscher entwickelte sich Heinrich Hertz im Rahmen einer glückhaften Synthese von Anlage und äußeren Bedingungen. Er verdankt alles nicht nur seinem Fleiß, seinem Pflichteifer und seiner Begabung, sondern auch der Förderung, die er erfahren hat. Vor allem die Begegnung mit Hermann von Helmholtz und dessen Denkstil waren es, die den wissenschaftlichen Werdegang von Heinrich Hertz zur Forscherpersänlichkeit internationalen Rufs geprägt haben. Hermann von Helmholtz, einer der bedeu­ tendsten Gelehrten des 19. Jahrhunderts, erwarb sich Verdienste als Mediziner und Physiologe, Physiker und Mathematiker, trat aber auch als Philosoph hervor. Er war ein hervorragender Hoch­ schullehrer und regte 1879 seinen Schüler Heinrich Hertz an, die Faraday-Maxwellsche Theorie der Elektrodynamik einer experi­ mentellen Prüfung zu unterziehen. Diese Aufgabe konnte Hertz nach jahrelange. intensiver Vorbereitung schließlich 1886/89 lösen, er erzielte dabei bedeutende Ergebnisse und ging als ein "Kopf ersten Ranges" in die Geschichte der Naturwissenschaften ein. Er hatte wesentlichen Anteil an der Vollendung der klassi­ sehen Physik und gab Antworten auf grundlegende physikalische Fragestellungen, die den Aufbruch zur modernen Physik beschleu­ nigten.